De Terugkeer van Tarzan
door Edgar Rice Burroughs
(4)
10. "Ze zullen u doden — evenals mij. Want ik heb u geholpen", zei ze. Dit gaf de zaak een ander aanzien. Tot nu toe had Tarzan van de opwinding en het gevaar van het gevecht genoten. Alleen had hij gemakkelijk kunnen ontkomen, maar hij moest het meisje en Abdoel, zijn bediende, redden. Terwijl hij door het raam naar de straat keek, riep Tarzan het meisje. Hij sloeg zijn sterke arm om haar heen en tilde haar op zijn schouders. Terwijl hij Abdoel opdroeg de deur te barricaderen, slingerde hij zichzelf en het meisje naar het dak van het huis. Toen hij haar eerst in veiligheid gebracht had, keerde hij terug voor Abdoel. De Arabieren ramden de deur. Op het moment, dat de deur bezweek, tilde Tarzan Abdoel op, die zo licht was als een veertje, en, met de gemakkelijkheid van een aap, klom hij opnieuw naar het dak. Hij was echter geen ogenblik te vroeg. De woedende Arabieren gaven scheldend en schreeuwend de achtervolging spoedig op. Het dansmeisje smeekte Tarzan haar te redden. Zij was van haar volk gestolen en als slavin verkocht. Toen ze haar vaders naam noemde, was Tarzan uiterst verbaasd, dat het zijn oude vriend, de Sheik van Sidi Aissa was. Misschien konden ze de karavaan bereiken, die van Kadour ben Saden op weg naar huis was.
11. Zij reden de hele nacht door de woestijn. Tegen
zonsopgang kwam de karavaan in zicht en al spoedig had de
sheik zijn verloren dochter omhelsd.
"Al het mijne is het uwe", zei hij tegen Tarzan en stond er op, dat de aapman de gast van zijn stam zou zijn. Tarzan reed die dag met hen mee. En hij betreurde het oprecht, toen hij hen zag vertrekken en zelf terug moest keren naar Bou Saader. In de tropische nacht kwam de roep van de jungle tot hem en zijn oren vingen menig bekend geluid op. HIj hoorde het verwijderd gehuil van Sheeta, de luipaard — daarna het gejammer van een panter. Opeens ving hij een nieuw onbekend geluld op. Geen menselijk oor dan dat van den aapman zou het hebben opgevangen. Maar het leek Tarzan, alsof een troep mensen op blote voeten heel rustig achter hem aankwam. Hij werd beslopen! Hij was er reeds lang van overtuigd, dat gehuurde sluipmoordenaars hem op het spoor waren. De voetstappen kwamen al nader en nader. Tarzan bleef staan, wachtte hen op, het geweer in aanslag. Hij riep luid in het Frans, wat ze van hem wilden. Hun antwoord was een geweerschot en op dit geluid viel Tarzan van de Apen voorover op de grond. Naderbij komende, liep een van de mannen naar Tarzan toe en drukte zijn geweer tegen diens hoofd om hem te doden.
"Al het mijne is het uwe", zei hij tegen Tarzan en stond er op, dat de aapman de gast van zijn stam zou zijn. Tarzan reed die dag met hen mee. En hij betreurde het oprecht, toen hij hen zag vertrekken en zelf terug moest keren naar Bou Saader. In de tropische nacht kwam de roep van de jungle tot hem en zijn oren vingen menig bekend geluid op. HIj hoorde het verwijderd gehuil van Sheeta, de luipaard — daarna het gejammer van een panter. Opeens ving hij een nieuw onbekend geluld op. Geen menselijk oor dan dat van den aapman zou het hebben opgevangen. Maar het leek Tarzan, alsof een troep mensen op blote voeten heel rustig achter hem aankwam. Hij werd beslopen! Hij was er reeds lang van overtuigd, dat gehuurde sluipmoordenaars hem op het spoor waren. De voetstappen kwamen al nader en nader. Tarzan bleef staan, wachtte hen op, het geweer in aanslag. Hij riep luid in het Frans, wat ze van hem wilden. Hun antwoord was een geweerschot en op dit geluid viel Tarzan van de Apen voorover op de grond. Naderbij komende, liep een van de mannen naar Tarzan toe en drukte zijn geweer tegen diens hoofd om hem te doden.
12. "Als wij hem levend gevangen nemen, is de beloning
veel grooter", verklaarde de leider, terwijl hij het wapen op
zij duwde. Ze bonden Tarzan en reden weg met hun bewusteloos
slachtoffer. Toen hij uren later tot bewustzijn terugkeerde
lag hij stevig gebonden op een stuk tapijt, alleen in een
vuile tent van geitenleer. Hij kon zijn machtige spieren niet
bewegen. Geruime tijd later verscheen er een man. Tarzan
herkende de gemene trekken van Rokoff, den Rus. "Ah, Monsieur,
dat doet me genoegen", zei hij honend, terwijl hij den aapman
herhaaldelijk schopte. Tarzan antwoordde niet en tenslotte
verliet de schurk de tent. Lange tijd heerste er stilte. Toen
vingen Tarzan's scherpe oren het geluid van een naderbij
sluipend lichaam op. Het kwam steeds dichterbij. Terwijl hij
zijn hoofd omdraaide, zag hij de tent-ingang open gaan, en er
kwam iets binnen, dat zich donker aftekende tegen de
nachtelijke sterrenhemel. Hij sloot zijn ogen en wachtte op de
machtige klauw, die hem zou doden. Inplaats daarvan voelde hij
de zachte aanraking van een hand, daarna werd zacht zijn naam
gefluisterd. "Wie bent u?", vroeg hij. "Het dansmeisje uit
Sidi Aissa!" kreeg hij ten antwoord. Toen voelde hij het koude
staal voorzichtig op zijn handen. Even later waren de touwen,
waarmede hij gebonden was, doorgesneden en Tarzan van de Apen
stond rechtop — bevrijd.
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.