Tarzan keert terug (deel 2)
van Edgar Rice Burroughs

(3)

Zonder nog een woord te zeggen sprong de aapmens in de bomen... en schoot pijlsnel weg, in de richting van de vergeten stad Opar! Dat meisje moest Jane zijn... dat wist hij zeker! Ongezien drong hij de stad binnen en weldra hoorde hij het zangerige ritueel van de hogepriesteres... O Ya Ah Mon Ra Ah Mon! Tarzan greep de knots van de dichtstbijzijnde priester en als een ware demon om zich heen slaande, baande hij zich een weg naar het altaar... Kreegah! Tarzan Bundolo! Ya Ra Mon! Wie... wie is zij...? En wat betekent ze voor je, Tarzan? Ze is van mij! De griezelige mannen stormden langs La om zich op de aapmens te werpen... maar met een lichte sprong was hij verdwenen!

Toen zijn achtervolgers de gang leeg vonden, bleven ze luid schreeuwend staan! Zij kenden geen andere uitgang dan deze ene! Hier zouden ze blijven wachten! En Tarzan snelde voort met zijn bewusteloze last... tot hij via de gang die hij eerder had ontdekt weer buitenkwam, dicht bij de stad... Later... Tarzan...! Oh, Tarzan... Hazel en Thuran hadden me gezegd dat je verdronken was! Thuran duwde me overboord, maar ik wist land te bereiken... en hier ben ik dan! Zal ik je nu terugbrengen naar je man... Clayton? Mijn man...? Ik ben niet getrouwd, Tarzan! Ik maakte mijn trouwbelofte ongedaan op de dag dat een mysterieuze pijl ons redde... Oh, Tarzan...JIJ hebt die speer geworpen... en verdween toen weer...in de jungle! Dit moet een droom zijn! Kus me, liefste... voordat deze mooie droom weer voorbij is! De laatste dag voordat ze de kust bereikten, trof Tarzan een groepje van zijn eigen Waziri-jagers aan, en samen gingen ze naar het primitieve hutje in de bomen bij het strand... Toen niemand op hun geroep antwoordde, klommen ze vlug naar boven... William...! Ik vrees dat we te laat zijn... Het is de koorts, Jane! We zullen voor hem doen wat we kunnen!

De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.