home

Tarzan en de Vuren van Tohr
door Edgar Rice Burroughs

(6)



16. Tarzan begreep de hele toestand ogenblikkelijk. De gele reuzen sneden hun de weg af. De aapman keerde naar de anderen terug en vertelde het slechte nieuws. "Dan zullen we terug moeten gaan", stelde Majoor Burton voor, "en zien of we een ander pad kunnen vinden." Tarzan wilde juist toestemmen, toen hij plotseling zijn hoofd in de nek wierp en met zijn hand de anderen stilte gebood. Nu hoorde hij opnieuw stemmen, maar van een kant waar ze juist vandaan kwamen. Een andere groep gele mannen kwam uit die richting. De vluchtelingen zaten dus in den val! "We moeten trachten weg te sluipen!" zei Tarzan grimmig. "Kom!" De anderen volgden hem tot aan de rand van de open plek, waar hij zijn wanhoopsplan uiteenzette. "Die boot daar. Als we de open plek kunnen oversteken en de boot bereiken, voordat ze ons hebben ontdekt, dan zijn de veilig". Tarzan wist dat de kans om hun doel te bereiken uiterst gering was, maar er bleef geen keus. "d'Arnot zal de leiding nemen", fluisterde hij, "en ik sluit den stoet. Nu — klaar?" Allen knikten zij, elk met een glimlach van dapper onderdrukten angst. "Nu, vooruit dan!"




17. Tarzan gaf het signaal, en teken, dat betekende leven of sterven. d'Arnot, zijn geweer in aanslag, kwam uit het kreupelhout te voorschijn. Hij rende recht op de boot af, die aan de kant van de rivier gemeerd lag. Vlak achter hem volgden de anderen in hun wanhopige race. Voordat ze een derde gedeelte hadden afgelegd slaakte een van de gele mannen een luide, wilde kreet. "Sneller, d'Arnot!" gilde Tarzan, "ze hebben ons gezien!" — "We — we zullen het nooit halen!" riep Janette ademloos uit. De aapman sprong vlug naast haar. Hij greep het meisje beet en zonder in het minst zijn vaart te minderen, zwaaide hij haar over zijn schouder. Maar nu sprongen de gele reuzen, gewaarschuwd door de kreet van hun kameraad op. Een ogenblik keken ze met zwijgende verbazing naar de vluchtende blanken. Toen kwamen ze zelf in actie. De gele monsters kwamen met een ongelooflijke snelheid naar de boot om te trachten de vluchtelingen de weg af te snijden. Terwijl hij de afstand tussen zichzelf en de boot mat, begreep d'Arnot, dat hij en zijn vrienden hun doel nooit zouden bereiken voordat ze door de gele bende werden aangevallen!




18. d'Arnot riep wanhopig: "We halen het niet, Tarzan. Die duivels rennen als antilopen!" — "We zullen moeten vechten", riep O'Rourke ademloos uit. De aapman zag ook, dat hun pogingen om de boot tijdig te bereiken, mislukt waren. "Halt!" beval hij. "Ga allemaal rondom Janette staan." Vlug stonden de mannen om het meisje heen. Behalve Tarzan hadden alle leden van het troepje een geweer. Tarzan vertrouwde op zijn stevig mes. "Daar komen ze!" riep Perry. Er knalden enkele schoten. Drie van de gele mannen vielen neer. Doch de overigen kwamen brullend naderbij. Weer knalden de geweren, doch de gele bende had het kleine troepje blanken al spoedig omsingeld. Een van de grootste reuzen viel Tarzan aan. De aapman sprong opzij en stootte zijn mes diep in de zijde van zijn aanvaller. Met een wilde doodskreet sloeg de gele man tegen de grond boven op den koning van de jungle. Voordat de aapman onder het zware lichaam van zijn vijand weg kon kruipen, had een zwerm gele monsters zich van hem meester gemaakt en drukte hem tegen de grond.






De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.