Tarzan en de Vuren van Tohr
door Edgar Rice Burroughs
(6)
16. Tarzan begreep de hele toestand
ogenblikkelijk. De gele reuzen sneden hun de weg af. De
aapman keerde naar de anderen terug en vertelde het slechte
nieuws. "Dan zullen we terug moeten gaan", stelde Majoor
Burton voor, "en zien of we een ander pad kunnen vinden."
Tarzan wilde juist toestemmen, toen hij plotseling zijn
hoofd in de nek wierp en met zijn hand de anderen stilte
gebood. Nu hoorde hij opnieuw stemmen, maar van een kant
waar ze juist vandaan kwamen. Een andere groep gele mannen
kwam uit die richting. De vluchtelingen zaten dus in den
val! "We moeten trachten weg te sluipen!" zei Tarzan
grimmig. "Kom!" De anderen volgden hem tot aan de rand van
de open plek, waar hij zijn wanhoopsplan uiteenzette. "Die
boot daar. Als we de open plek kunnen oversteken en de boot
bereiken, voordat ze ons hebben ontdekt, dan zijn de
veilig". Tarzan wist dat de kans om hun doel te bereiken
uiterst gering was, maar er bleef geen keus. "d'Arnot zal de
leiding nemen", fluisterde hij, "en ik sluit den stoet. Nu —
klaar?" Allen knikten zij, elk met een glimlach van dapper
onderdrukten angst. "Nu, vooruit dan!"
17. Tarzan gaf het signaal, en teken,
dat betekende leven of sterven. d'Arnot, zijn geweer in
aanslag, kwam uit het kreupelhout te voorschijn. Hij rende
recht op de boot af, die aan de kant van de rivier gemeerd
lag. Vlak achter hem volgden de anderen in hun wanhopige
race. Voordat ze een derde gedeelte hadden afgelegd slaakte
een van de gele mannen een luide, wilde kreet. "Sneller,
d'Arnot!" gilde Tarzan, "ze hebben ons gezien!" — "We — we
zullen het nooit halen!" riep Janette ademloos uit. De
aapman sprong vlug naast haar. Hij greep het meisje beet en
zonder in het minst zijn vaart te minderen, zwaaide hij haar
over zijn schouder. Maar nu sprongen de gele reuzen,
gewaarschuwd door de kreet van hun kameraad op. Een ogenblik
keken ze met zwijgende verbazing naar de vluchtende blanken.
Toen kwamen ze zelf in actie. De gele monsters kwamen met
een ongelooflijke snelheid naar de boot om te trachten de
vluchtelingen de weg af te snijden. Terwijl hij de afstand
tussen zichzelf en de boot mat, begreep d'Arnot, dat hij en
zijn vrienden hun doel nooit zouden bereiken voordat ze door
de gele bende werden aangevallen!
18. d'Arnot riep wanhopig: "We halen
het niet, Tarzan. Die duivels rennen als antilopen!" — "We
zullen moeten vechten", riep O'Rourke ademloos uit. De
aapman zag ook, dat hun pogingen om de boot tijdig te
bereiken, mislukt waren. "Halt!" beval hij. "Ga allemaal
rondom Janette staan." Vlug stonden de mannen om het meisje
heen. Behalve Tarzan hadden alle leden van het troepje een
geweer. Tarzan vertrouwde op zijn stevig mes. "Daar komen
ze!" riep Perry. Er knalden enkele schoten. Drie van de gele
mannen vielen neer. Doch de overigen kwamen brullend
naderbij. Weer knalden de geweren, doch de gele bende had
het kleine troepje blanken al spoedig omsingeld. Een van de
grootste reuzen viel Tarzan aan. De aapman sprong opzij en
stootte zijn mes diep in de zijde van zijn aanvaller. Met
een wilde doodskreet sloeg de gele man tegen de grond boven
op den koning van de jungle. Voordat de aapman onder het
zware lichaam van zijn vijand weg kon kruipen, had een zwerm
gele monsters zich van hem meester gemaakt en drukte hem
tegen de grond.
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.