Recensie uit NRC van 12 januari 1936.

Tarzan en de Leeuw-Man, door Edgar Rice Burroughs. Uitgave van A. Kramers te Rijswijk.

Burroughs moet wel een onuitputtelijke fantasie hebben, want werkelijk, 't is een wonder wat een waanzin deze man in 238 bladzijden, welgeteld, weet bijeen te garen. Wij ontmoeten in deze geschiedenis een gansche kolonie van aap-menschen, of mensch-apen, die vloeiend Engelsch spreken en wier samenleving gebaseerd is op den Engelschen tijd van Hendrik VIII. Er is ook een aap-koning, die Hendrik VIII heet en zijn harem, al zijn vrouwen compleet bijeen heeft, van Catherina van Aragon tot en met Catherina Parr. En deze staat kent ook een God, die achteraf een Engelschman blijkt te zijn, die door wetenschappelijke experimenten uit Gorilla's deze wonderlijke wezens wist te kweeken en tenslotte zeelf zo'n gedrocht was geworden.
En Tarzan bevrijdt natuurlijk bekoorlijke blanke meisjes uit de harems van Hendrik XIII en "God" en Tarzan vilt leeuwen als waren het konijntjes en Tarzan ...... steekt zich in een colbertje en bezoekt Hollywood.
Ziedaar de jongste editie van Tarzan, die nog steeds niet getrouwd is en dus nog vele boeken aan zich gewijd kan zien.