|
|
Toen de krijger,
Busuli, hem mee naar huis had genomen, kon Tarzan in het
dorp alles krijgen wat hij maar begeerde! Dit was toch
heel wat beter dan roof, bedacht Tarzan... Hij schaamde
zich dan ook diep... Wekenlang leefde Tarzan temidden van zijn wilde vrienden. Later, toen hij met hen op jacht was, waarschuwde zijn gevoelige neus hem, dat er olifanten in de buurt waren... De dikhuiden werden volkomen overrompeld... en geen enkele speer miste zijn doel... Maar bij één monster hadden de wonden niet onmiddellijk een dodelijk gevolg. Het viel aan en had Busuli al bijna ingehaald... ... toen een pezige blanke krijger vlak voor het dier uit de hemel kwam vallen... |
Voortgedreven door
machtige spieren, boorde de speer zich recht in het
reusachtige, woeste hart! Toen het grote karkas neerstortte, sprong Tarzan er bovenop en liet de vreemde uitdaging schallen, waarmee de mannetjes-apen een overwinning aankondigen... EEEOOWAAA! Omstreeks dat zelfde uur viel een vijandelijke stam, aangevoerd door Arabieren, het niets vermoedende dorp van Busuli aan... Sommigen werden gedood... maar velen wisten te ontkomen... Onderweg kwamen de krijgers de vluchtelingen tegen... Owee! De Arabieren en hun kannibalen overvielen ons dorp... belust op ons goud en onze vrouwen! Ze zijn nog in onze palissade... met allen die ze gevangen konden nemen! Kom! We bedenken wel iets als we er eenmaal zijn! |
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.