Tarzan keert terug
van Edgar Rice Burroughs

(9)

Waarom ben jij menselijker dan de anderen? De vrouwen van mijn voorgeslacht waren talloze eeuwen lang hogepriesteressen! Onze echtgenoten worden uit de edelsten van het land gekozen! Wat is er achter die deur, La? De dodenkamer! Als het donker is, kom ik terug! Dan zal ik wel een plan hebben bedacht om je veilig te laten ontsnappen! Toen Tarzan alleen achterbleef, begon hij onmiddellijk de muren te onderzoeken ...deels omdat hij als elk wild dier opsluiten haatte, en deels omdat hij La niet helemaal vertrouwde... Lucht... er komt lucht door die muur! Het kostte hem maar een paar minuten om enkele grote stenen uit de muur te verwijderen, zodat hij zijn lichaam door de opening kon wringen... Een oude waterput...! En aan de andere kant is eveneens een opening... Tarzan zette de stenen achter zich weer op hun plaats, zodat zelfs La niet zou kunnen gissen hoe hij ontsnapt was. Toen nam hij een sprong...

Tarzan liep door tunnels en over trappen, die met het stof van eeuwen bedekt waren. Toen hield hij stil in een kamer, waarin duizenden vreemd gevormde blokken lagen... van massief goud! Hun gewicht liet daaraan geen twijfel bestaan... Een uur daarna kwam hij via een lange gang weer in de open lucht! Daar... voor hem... lag Opar, de stad van een dood en lang vervlogen verleden... de stad van monsters en mooie meisjes... de stad van gruwelen en verderf, maar ook van fabelachtige rijkdom! De volgende dag volgde hij een rookspoor dat naar zijn terneergeslagen Waziri krijgers leidde. Sta op, beste mensen... Dat is... een GEEST! Nee! Het is Tarzan, ons opperhoofd! Tarzan vertelde zijn avonturen en toonde hun het gele metaal, dat hij gevonden had. En toen de schemer viel over de troosteloze vallei van Opar, spoedden Tarzan's krijgers zich in looppas naar de stad... Wij waren lafaards, Tarzan! Maar we zullen u van nu af aan nooit meer in de steek laten! Tarzan ging hen voor naar de schatkamer, waar ieder twee goudstaven kreeg toegewezen. Toen sloegen ze de weg naar huis in... Ze vorderden slechts langzaam, want deze trotse vechtjassen waren niet gewend het werk van dragers te doen. Wordt vervolgd in Tarzan Classics nr. 12215

De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.