Jungle Verhalen van Tarzan - Op zoek naar de Schepper
van Edgar Rice Burroughs

Toch aarzelde Tarzan geen moment.... Hij wierp zich op Histah! De bedreigde slang draaide en kronkelde zich in allerlei bochten, maar liet haar greep op haar jonge slachtoffer geen SEKONDE verslappen.....

Weldra had zij ook de aapmens in haar kille omarming! Razendsnel plonsde Tarzan zijn mes in het glibberige lijf van de afschuwelijke vijand.....

Het lukte hem aan de opengesperde kaken van de slang te ontkomen en even later was Histah dood, hoewel zij in haar stuiptrekkingen haar zware lijf nog heen en weer sloeg met een kracht, die een dozijn mannen of apen had aangekund....

Vlug ontrukte Tarzan haar de balu en gooide deze naar zijn moeder.

Uitgeput verfriste Tarzan zich bij een koele stroom, terwijl hij alles wat er gebeurd was de revue liet passeren.....

Waarom had hij zich in de dodelijke kronkelingen van die afschuwelijke Histah gewaagd? Het drong tot hem door, dat hij even onvrijwillig had gehandeld, als toen hij kort tevoren die oude gomangani had gespaard.....

Wat had hem daartoe gedreven? Iemand, die sterker was dan hij moest hem daartoe gedwongen hebben.... en volgens de "kevertjes" was God ALMACHTIG.....

Het moet God zijn, die mij die dingen liet doen, want uit mezelf had ik ze nooit gedaan...!

Tarzan bleef doordenken over deze dingen. Het moest God zijn geweest, die zijn mes van de keel van de oude gomangani had afgehouden. En de bloemen.... wie liet DIE groeien...? Ja.... nu was het allemaal duidelijk... de bloemen, de bomen, de maan, de zon, hijzelf... ieder levend wezen in de jungle.... ze waren allemaal door God geschapen.

Maar wie was God? Hoe zag God eruit? Daar kon Tarzan zich geen voorstelling van maken, maar hij was er nu zeker van dat al het goede van God afkomstig was!

Maar één ding bleef hem dwarszitten.... WIE had Histah, de SLANG, gemaakt....?

EINDE