Bij die inlanders was ook Rabba
Kega.... een weldoorvoede, zelfbewuste wonderdokter....
Hij wist, dat het dorp niet meer ver weg was en... lui
en vadsig als hij was, ging hij wat liggen rusten.
Toen Rabba Kega wilde weglopen, kwam er een soepel lichaam naar beneden flitsen, bovenop zijn brede rug terechtkomend... Tarzan kwam zo hard op hem neer, dat Rabba Kega plat tegen de grond sloeg! Stalen vingers omklemden zijn keel.... Rabba Kega was als een willoze ledepop in de greep van deze machtige tegenstander.... Tarzan haatte de gomangani, want één van hen had Kala vermoord... de grijze apin, die hem als haar kind had opgevoed... maar hij haatte Rabba Kega in 't bijzonder! Met hetzelfde stuk koord, waaraan het geitje in de kooi had vastgezeten, bond Tarzan Rabba Kega's polsen stevig op zijn rug vast! |
Hij stond op en trok zijn gevangene
met een ruk overeind. Toen Rabba Kega zag dat het de
blanke god was, liet hij alle hoop varen...
De wonderdokter dacht onmiddellijk aan zijn geliefde halssnoer. Voor zijn volk vertegenwoordigde dat een mystieke macht! O, als het snoer hèm nu maar kon redden...! Maar toen hij daar voor de blanke god uitliep, die hem helemaal niets had gedaan, kwam zijn zelfvertrouwen weer terug! Misschien wilde die duivelgod hem helemaal niet doden! En toen kwamen ze bij de kooi, waarmee Rabba Kega en de andere krijgers van M'Bonga Numa de leeuw hadden willen vangen! Verbaasd zag Rabba Kega dat het aas weg was ....maar hij begreep onmiddellijk hoe en.... WAAROM...! Alles werd hem nog duidelijker, toen Tarzan hem ruw de kooi induwde! En even later smeekte Rabba Kega in alle toonaarden om genade! Maar onverstoorbaar bond Tarzan hem vast op dezelfde plaats, waar eerder het geitje had gestaan! |