Tarzan de Ontembare
van Edgar Rice Burroughs

(5-06)

Ik moet mezelf dwingen DOODSTIL te blijven staan....tot ik zijn adem in mijn GEZICHT voel... En dan mag er NIETS meer FOUT gaan! En als de dodelijke horens hem BIJNA RAKEN springt Tarzan de LUCHT in.... WHASH Het is GELUKT! Hij sloeg met een BLOEDVAART in die deur en zit KLEM...is volslagen HULPELOOS! Maar dat ben IK NIET! NU kan mijn zwaard zijn kwetsbare plek WEL bereiken.... Eigenlijk zielig voor het dier! Hij verdiènt de dood niet om wille van zijn wilde natuur! Maar TARZAN is van huis uit OOK een WILDE...! De deur is VERSPLINTERD! Ik ben VRIJ....vrij om JANE te zoeken! Maar...waar moet ik BEGINNEN?

Zo de aapmens een kijkje kon nemen in het vertrek vlak BOVEN hem.... dan zou zijn vraag BEANTWOORD zijn! Ik ben OOK zo mooi en jong geweest als jij! Eén keer probeerde ik te ontsnappen... En lukte dat niet? Nee! Toen ik eenmaal over de muur was wist ik heg noch steg in het oerwoud! Als ik een soort GIDS had gehad.... dan was ik nu geen SLAVIN geweest! Mijn.... mijn MAN had je kunnen leiden! Oh, Tarzan, liefste! Weldra zijn we verénigd in de dood! KOM! De koning wacht! Minuten later.... Mooi, mooi.... goed zo! Daar is mijn jonge bruid! Ongemerkt pakt Jane een MES van de tafel.... Eerst doorsteek ik het hart van de koning om Tarzan te wreken... en daarna doorboor ik mijn EIGEN hart!

De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2017 by Marten Jonker.