Tarzan de Ongetemde.
van Edgar Rice Burroughs

Tarzan wacht tot het dorp in diepe rust is, en laat zich dan zachtjes binnen de palissade zakken...

Zijn neus, zo fijn als de neus van een jachthond, voert hem naar de hut van de gevangene! Maar er staat geen wacht voor de deur... en van binnen komt niet het geluid van een ademhaling...

Het meisje was hier! Maar nu ruik ik BLOED!

Dood! Dit was waarschijnlijk haar bewaker. Ze heeft dus kans gezien te ontsnappen, en ik hoef me dus niet meer om haar te bekommeren!

Nu moet ik naar mijn volk, de mangani! Ze dansen vannacht de DUM-DUM! Ik heb het trommelgeroffel al gehoord!

GRAAAHH!!

YEEOWRRR! KREEGAHHHH!!!

BUM-BUM! BUM!

Toevallig staat de boom, waarin Bertha Kircher geklommen is om veilig te zijn, bij de dansvloer van de groep grote apen. Zij durft zich niet te verroeren... Dan ziet zij hoe een blanke reus van haar eigen soort zich bij de apen voegt....

Een knarsend geluid achter haar doet haar blik afwenden van het woeste danstoneel...

KAGGGH!

O, NEE!! NEE!!!

AARGHH!

EEEEEEK!!

TARMANGANI MU! (Blanke apin!)

BUNDOLO ! (Dood!)

Met zware slagen verspreidt Tarzan de aanvallers...

KREEGAH! TAND BUNDOLO! (Pas op! Niet doodmaken!)

WHOP!

TARZAN POR! (Dit is een Tarzans ZIJ!) Als iemand haar kwaad doet, doodt Tarzan!

WAUGH! TARZAN ABALU! (Tarzan is onze broer!) Laat niemand ZIJ aanraken!