Dagen later heeft Tarzan met behulp van zijn nieuwe vrienden de gemeenschappelijke taal van Pal-Ul-Don geleerd... en nu kan ieder de reden van zijn eenzame ballingschap gaan vertellen... Heb jij niets gehoord dat mij zou kunnen helpen bij het opsporen van mijn vrouw, Ta-Den? Nee, Tarzan-Jad-Guru! In de tijd dat ik weg ben van mijn volk, de Ho-Don, heeft Bu, de maan, al zeven keer gegeten! In het paleis van Ko-Tan, koning A-Lur, werd ik verliefd op zijn dochter O-LO-A! Maar Ko-Tan wilde dat ik een Othopriester werd... zodat ik nooit zou kunnen trouwen ... En omdat je O-LO-A niet wilde opgeven, nam je de benen! En wat was jouw probleem, Om-At? Es-Sat, ons opperhoofd, verdreef mij uit de woonplaats van mijn volk, de Waz-Don, omdat wij allebei van hetzelfde meisje hielden... maar zij wilde echter niets van hem weten! Maar nu staat mijn besluit vast... hij zal mijn geliefde Pan-At-Lee nooit bezitten, ik ga terug om haar te halen! Als je het goed vindt, ga ik met je mee! Ik ook! |
Goed! Wij zullen gezamenlijk verder trekken! ...En elkaar bijstaan... tot in de dood! Ja... zo zij het! Laten we dan gaan... naar de spelonken van Kor-Ulja (het leeuweravijn)! Het zal donker zijn als we daar aankomen! In haar woongrot kijk Pan-At-Lee geschrokken op, als Es-Sat, de Gund (opperhoofd) opeens komt binnensluipen... Pan-At-Lee, je opperhoofd komt je halen! Je wordt mijn vrouw... NOOIT! Ik haat jou... je bent een vrouwebeul... een moordenaar! THUD! Pan-At-Lee slaat krachtig van zich af... en Es-Sat, het opperhofd, stort bewusteloos neer... Hij is niet dood... maar als ik hier blijf, wacht me een lot dat erger is dan de dood...! |