De Schatten van Opar
van Edgar Rice Burroughs
(22) |
 |
|
Achmet Zek's mannen openen het
vuur! Tarzan en TWEE van zijn metgezellen storten neer
in het jungle-gras...
BAM! BLAM! BAM! JOHN! OH, JOHN! (snik!) Hij is dood! Daar zijn we van af! Kom, vrouw! De andere apen staan aan de grond genageld, en Achmet Zek en zijn mannen galopperen weg met de diepbedroefde Jane... Even later... Ze hebben de ZIJ meegenomen! Hoe komt het dat jij de taal van de MANGANI kunt spreken? Ik ben TARZAN, de machtige jager! Tarzan van de Apen! Ik ben lang weg geweest, maar nu ben ik weer teruggekeerd naar mijn volk! TARZAN! Ja, ik ken jou nu! Nu zullen we een goede jachtbuit hebben! |
We zullen de TARMANGANI volgen en
de ZIJ van hen afpakken..!
WAUGH! RAK! (Ja!) Maar eerst moeten we jagen en eten! Eerst ETEN! Tarzan geeft graag gehoor aan hun verzoek, omdat hij zelf teruggezakt is tot een geestelijk peil, dat niet ver boven het hunne ligt! Op een drukkendhete, tropische middag komt langzaam een ruiter aanrijden, gekleed in een witte boernoes! Hij is zich niet bewust van het gevaar, dat hem boven het hoofd hangt... Totaal onverwacht, met alleen wat bladergeritsel, laat Tarzan zich achter de man op het paard vallen... Minuten later toont de aapmens het witte gewaad van de Arabier aan zijn harige gezellen... De huid van de TARMANGANI? Nee, Chulk! Hiermee bedekte hij zijn huid! Hierin zie jij er ook uit als een TARMANGANI! In het donker tenminste! Wij blijven hier wachten tot er nog een paar van die TARMANGANI langs komen... dan kunnen we allemaal zo'n gewaad aandoen! Lang na het invallen van de duisternis, beklimmen Tarzan en zijn vermomde apen, Chulk en Taglat, de palissade van Achmet Zek 's kamp... |
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.