De Schatten van Opar
van Edgar Rice Burroughs

Aan de rand van het woud laat Tarzan de Arabieren passeren, die op zoek zijn naar Achmet Zek... Dan zet hij zijn tocht voort naar de verkoolde puinhoop van zijn huis, dat hij zich herinnert...

Het is nutteloos! Hij is verdwenen, misschien dood..!

Soms onderbreekt hij zijn reis om wild te vangen en zijn honger te stillen...

...en om verkwikking te zoeken in het heldere water van een stroom...

...en om door een korte rustpauze weer nieuwe krachten op te doen...

Als Tarzan op de tweede dag uit een boom springt, staat hij oog in oog met Numa...

Numa... Je hebt pas gegeten en zult mij daarom geen last bezorgen... ga maar gauw drinken!

RRRR!

En naast elkaar lessen de twee heersers van de jungle hun dorst...

WAUGH! Jij gaat jouw weg en ik de mijne... op zoek naar ruines en goudstaven!

Als hij de plek bereikt, staat hij versteld!

JAR! (Vreemd!) Het goud is weg! De grond is door vele mannen omgewoeld!

Niets wijst erop, dat ZIJ hier geweest is! WAUGH! Wat heeft het voor zin om hier op haar te wachten? Ik ga terug om Chulk te zoeken!

Op de derde dag vangt zijn gevoelige neus de lucht van een man en paard op...

Hmm... ik ruik TARMANGANI!

De man die mijn mooie stenen heeft gestolen! HIJ KOMT ERAAN!

...en even later zien Tarzans ogen wat zijn neus hem al had verteld! Het is Werper, die ergens anders een paard heeft gevonden...

Zonder waarschuwing komt er, schijnbaar uit het niets, een zwaar gewicht achter Werper op het paard neervallen...