|
|
Maar Tarzan komt er algauw achter,
dat BEGINNEN aan een tocht met een paar apen één ding
is...
...maar dat het vers TWEE is het DOEL ervan levendig te houden in hun BREIN! ChuIk...? Taglat...? Er zijn onderweg ZOVEEL dingen, die de aandacht van een aap kunnen afleiden.... ...zoals bij voorbeeld een verzameling torren en larven, door Taglat ontdekt onder een omgevallen, vermolmde boomstam... Tarzan weet dat er niets anders opzit dan geduld oefenen... en te wachten tot Taglat deze delicatesse naar binnen heeft gewerkt. Ook CHULK is nergens te bekennen! ...Maar DIE vindt hij alras verdiept in de beschouwing van het lijden van een gewond knaagdier.... Een poosje speelt Chulk kat en muis met het zielige diertje... ...maar, het bèu, verlost hij de stakker uit zijn lijden door hem op te peuzelen. Maar Tarzan heeft AL het geduld van de WERELD ...want in zijn hoofd heeft zich een plan gerijpt.... ....en daarbij zullen Taglat en Chulk een belangrijke ROL moeten vervullen als ze hun doel hebben bereikt! |
Van tijd tot tijd weet Tarzan
Chulk's belangstelling gaande te houden door hem
verlokkende beelden voor te toveren van de enorme
voedselvoorraden, die hen wachten in het dorp van de
Tarmangani.
Wat TAGLAT betreft.... HIJ wordt gedreven door een heel ander motief.... iets waaraan Tarzan in de verste verte niet DENKT! En vroeg in de middag van een zwoele, tropische dag, verscholen in het dichte gebladerte van de bomen, ZIEN ze het: ....De nederzetting van de WOESTIJNDUIVELS! En zo zijn ze er getuige van hoe drie ruiters wegrijden door de poort. Zelfs in aapachtige staat vindt Tarzan dat de goden wel mèt hem en zijn harige metgezellen moeten zijn.... Een omtrekkende beweging.... ...en ze bevinden zich in het geboomte boven de ruiters! Dan... NU, BROEDERS! NU!! Het is de VRAAG of de bandieten OOIT geweten hebben wàt hen overviel... RRARR |