Tarzan en de Schipbreukelingen
van Edgar Rice Burroughs

Keer op keer verdwijnt het bliksemende mes in het lichaam van de leeuw Numa, die het uitbrult van pijn en machteloze woede.

Intussen staart de dodelijk ontdane inboorling met uitpuilende ogen naar de bovenmenselijke worsteling. Zoiets heeft hij nooit eerder aanschouwd!

Tenslotte brengt het mes een dodelijke wonde toe en de leeuw zakt stervend in elkaar.

De blanke man laat een luide triomfkreet horen en tegelijkertijd doemen achter hem twee vreemde gedaanten op.

Het kan alleen maar de god van de wildernis zijn met twee van zijn gezellen!

Mij goddelijke redder van mijn leven dank uitbrengen. Mij voor eeuwig uw slaaf zijn! U mij zeggen wat U wensen!

Ik heb meen ik wel eens afbeeldingen van dat ras in musea gezien! Het is volgens mij een Maya-indiaan!

Maar de Maya-indianen woonden destijds toch in Mexico en wel speciaal in Yucatan en niet in de Stille Zuidzee!

Tarzan moet onwillekeurig terugdenken aan de reeks avonturen die hem naar het eiland hier heeft gevoerd.

Hij denkt eraan hoe ze hem als een wild dier in een kooi hadden opgesloten, waarna hij aan boord van de 'Saigon' was gebracht om als bezienswaardigheid mee naar Amerika te worden genomen.

Fritz Krause, handelaar in wilde dieren en blanke mensen.

Janette Laon, metgezellin van Krause.

De Groote, Kapitein van de 'Saigon'

Schmidt, de aanvoerder van de muiters

Patricia Burden

Penelope Leigh

Kolonel William Leigh

Meegevoerd als gijzelaars en om een losgeld op te brengen.

Tijdens de reis hebben Schmidt en zijn handlangers zich met bruut geweld van het schip meester gemaakt.

En daar zij enkele gewonden hadden en dus behoefte aan een dokter, hebben de muiters Kolonel Leigh en diens vrouw en nichtje tot gijzelaars gemaakt.

Dan steekt een geweldige orkaan op. De 'Saigon' wordt heen en weer geslingerd als een notedop en tenslotte dreigt het reeds oude schip ten onder te gaan in de huizehoge golven.