Tarzan en de Schipbreukelingen
van Edgar Rice Burroughs

Op dat zelfde moment, aan de andere kant van het eiland....

Zijn ze soms van plan ons hier doodleuk van honger te laten omkomen?

Ja, Krause... Ze hebben alle proviand meegenomen.

Wat verbeeldt die wilde zich eigenlijk wel? Ons zo te durven behandelen! Daar zal hij voor boeten!

Rustig, Krause! Die andere keer is hij je ook lelijk de baas gebleken!

Hij is sterk als een beer, Krause!

Maar we kunnen hem misschien wel overrompelen!

Oké, de zon gaat al onder en het is nu gauw donker! Voor we daar zijn, is de duisternis gevallen!

KOM MEE!

De drie van koude bibberende vrouwen scharen zich dicht rond het vuur, onbewust van de nader sluipende gestalten....

Intussen komt Tarzan weer tot bewustzijn met een barstende hoofdpijn...

Opnieuw als een beest in een kooi!

Maar ik zal zorgen dat het dit keer niet LANG duurt, ik kom er wel uit!

Tarzan zet zich schrap en duwt met al zijn kracht...

....En het volgende moment breekt de houten kooi aan stukken!

De wachter staat op het punt alarm te slaan, maar is niet opgewassen tegen de kracht van de nu woedend geworden Tarzan...