Tarzan en de Schipbreukelingen
van Edgar Rice Burroughs

Beneden aangekomen, wacht hun een schare woedende krijgers, vastbesloten wraak te nemen over de stoutmoedige daad van de blanke reus met de huid van brons.

Terwijl achter hen andere krijgers de jacht hebben geopend en hun speren achter de vluchtelingen aan werpen....

Dan is Tarzan met een sprong bij een houten uitsteeksel in een van de muren...

....en met een ware dodensprong ziet hij kans van dak tot dak te komen....

Intussen wordt een regen van pijlen en speren op hen afgezonden, maar met de uiterste behendigheid weet Tarzan ze allemaal te ontwijken..

Tot hij tenslotte ongedeerd de begane grond weet te bereiken...

Hij is ontsnapt, maar we zullen hem wel weer krijgen...

Waarna wij hem het hart zullen uitsnijden op het offeraltaar...!

Intussen zijn kolonel Leigh en kapitein de Groote dieper het woud ingedrongen, waar ze opeens een afgrijselijk toneel aanschouwen...

Kolonel! Dat lijkt Krause wel!

Hij is half verscheurd!

Dat moet een van die dieren gedaan hebben!

Spijt me te moeten zeggen, Kolonel, maar hij had niet anders verdiend!

Hij verdiende nooit geld genoeg, en wist nooit voldoende dieren te vangen voor de verkoop!

Dan klinkt achter hen eensklaps een oorverdovend lawaai, een gebrul dat een vreselijke dreiging inhoudt...