Tarzan en de Vuren van Tohr
door Edgar Rice Burroughs
(5)
13. Met volle aandacht keek Tarzan
naar de plek, waar het lichaam van den gelen reus had
gelegen, doch die nu leeg was. Het verdwijnen kon geen
verband houden met hyena's. Zij zouden het hebben verscheurd
en verslonden waar het lag en zouden verschillende sporen
van hun aanwezigheid hebben achtergelaten. Er bleef dus maar
één oplossing over. Het lichaam was weggehaald door de leden
van zijn troep. Nu zouden deze gevaarlijke schepsels zeker
alles gereed maken om den aanvaller op te sporen, zo gauw de
eerste stralen van de dageraad door de jungle-nacht zouden
breken. Tarzan rende naar zijn vrienden terug. "We moeten
onmiddellijk op weg. Bij het aanbreken van de dag moeten we
een zo groot mogelijke afstand hebben tussen ons en onze
vijanden." Perry O'Rourke grinnikte, "Wat ik wens tussen ons
en die wezens is ook afstand en liefst een heel grote
afstand." De aapman hielp de reizigers vlug op de grond en
daar begonnen ze hun mars langs het smalle junglepad. Ze
waren nog niet lang onderweg, toen ze drums hoorden dreunen
uit de donkere jungle achter hen — drums, die alarm sloegen,
wild en onstuimig.
14. "Bij zonsopgang zullen de gele
mannen naar ons gaan zoeken." zei Tarzan. "Maar wat betekent
dit getrommel?" vroeg Janette zenuwachtig. De aapman
glimlachte even. "De draadloze telefonie der oerwouden, die
de overige troepen mededelingen doet over de nachtelijke
voorvallen en hen verzoeken op ons te letten". — "Hier
politie-radio-omroep!" deed Perry den omroeper van de
politie-radio na. "Gele man gedood in een hevig gevecht op
den hoek van de Jungle-Street en Wildernislaan. Kijk naar
een mooi meisje en vijf reisgezellen, waarbij de mysterieuze
Dr. Wong". Het grapje van Perry vond geen weerklank. De
bedreiging door de gele monsters was niet bevorderlijk voor
het gevoel van humor. Nu nam Tarzan het grastouw van zijn
schouder af, rolde het uit en verzocht ieder van hen het
goed vast te houden. Zoo voerde hij zijn metgezellen vele
kilometers ver door de ondoordringbare duisternis van het
oerwoud. Rond hen klonk het wilde geschreeuw der dieren,
vergezeld van menige doodskreet, als de verscheurende dieren
zich van hun prooi meester maakten. Tenslotte zagen de vier
wereldreizigers iedere boom voor een monster aan. En
onafgebroken klonk het geluid van de drums als in een cirkel
om hen heen.
15. Nadat de reizigers enige uren
onderweg waren begon het te dagen. Bij kleine beetjes
tegelijk kregen de bomen en planten hun gewone aanzien.
Eindelijk brak de zon door en daarmede verdween het laatste
restjes mist.
Nu konden de reizigers gemakkelijker vooruit komen, gedurende de nacht waren ze slechts langzaam gevorderd. en Tarzan wist, dat ze nog niet uit de gevaarlijke zone waren. Een half uur later, toen ze de weg langs de rivier volgden, bleef de aapman plotseling staan en luisterde. Zijn scherpe oren hadden het geluid opgevangen van opgewonden stemmen, "Wat is dat? Komt er iemand deze kant uit?" vroeg O'Rourke. "Neen, er is hier vlakbij een kamp", zei Tarzan eenvoudig. En terwijl hij de mensen zei, daar te wachten, kroop hij voorwaarts met de lenigheid en voorzichtigheid van een panter. Het geluid der stemmen werd luider toen hij aan de rand van het kreupelhout kwam. Zacht, zonder dat zelfs een blad bewoog, duwde hij een dikke tak opzij. Daar, op een open plek, door mensenhanden gemaakt, was een groot kamp van de gele monsters!
Nu konden de reizigers gemakkelijker vooruit komen, gedurende de nacht waren ze slechts langzaam gevorderd. en Tarzan wist, dat ze nog niet uit de gevaarlijke zone waren. Een half uur later, toen ze de weg langs de rivier volgden, bleef de aapman plotseling staan en luisterde. Zijn scherpe oren hadden het geluid opgevangen van opgewonden stemmen, "Wat is dat? Komt er iemand deze kant uit?" vroeg O'Rourke. "Neen, er is hier vlakbij een kamp", zei Tarzan eenvoudig. En terwijl hij de mensen zei, daar te wachten, kroop hij voorwaarts met de lenigheid en voorzichtigheid van een panter. Het geluid der stemmen werd luider toen hij aan de rand van het kreupelhout kwam. Zacht, zonder dat zelfs een blad bewoog, duwde hij een dikke tak opzij. Daar, op een open plek, door mensenhanden gemaakt, was een groot kamp van de gele monsters!
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.