Tarzan en de Vuren van Tohr
door Edgar Rice Burroughs
(45)
133. Toen de afdelingen soldaten uit
de zijwegen te voorschijn kwamen, spoorde Tarzan Zwarte
Malluk tot grooter spoed aan. Kahllu bleef vlak naast zijn
grooten makker lopen. "Waar gaan we heen?" vroeg O'Rourke.
"Naar de olifantsstallen," antwoordde Tarzan, "waar we ons
verbergen". — "Die gele duivels," bromde Perry, "zijn
vlugger dan jakhalzen. Ze zullen ons vast gevangen nemen.
Laten we proberen het paleis binnen te dringen, Janette
meenemen en zien dat we in de jungle komen. Het is onze
eenige kans om te ontsnappen." — "We zijn nog niet klaar om
Tohr te verlaten," antwoordde Tarzan. "Niet klaar! Goeie
help, ik ben elk ogenblik klaar — hoe eerder hoe liever." De
aapman schudde het hoofd. "Ik heb beloofd de slaven van de
groeve te zullen verlossen. En ik houd mijn woord." Kailuk
knikte berustend. "Goed gesproken, Tarzan van de Apen. Als
je hen vrij kunt maken, zullen ze je als één man volgen."
Maar Tarzan voelde zijn hoop weer zinken, toen hij de gele
krijgslieden al nader en nader zag komen. Opeens scheen hun
lot beslist. "Kijk! Vlak voor ons! riep Perry verschrikt.
"Nog meer soldaten. Nu zitten we in een val — voor en achter
ons!"
134. Tarzan liet zijn ogen even in het
rond gaan. Voor zich — gele soldaten! Achter zich — gele
soldaten! Spoedig zouden hij en zijn vrienden gevangen
genomen worden. De aapman gaf de olifanten een bevel, waarop
deze een dwarsweg insloegen. Voor een ogenblik aan het oog
van hun achtervolgers onttrokken door gebouwen en hoge
muren, liet Tarzan zich van Malluks rug glijden en beduidde
zijn vrienden hem te volgen. Hij rende naar een deur.
"Misschien zijn er menschen binnen," waarschuwde Kailuk, "en
we zijn ongewapend." — "We moeten de kans wagen," antwoordde
de aapman. "Het is gemakkelijker tegen een paar te vechten
dan tegen het geheele Tohriaanse leger." Gelukkig bleek het
huis verlaten te zijn. Waarschijnlijk waren de bewoners in
de arena geweest en in allerijl gevlucht voor de woedende
olifanten. Tarzan ging voor, een trap op en daarna een groot
vertrek binnen. "Dit lijkt een goede plaats om ons te
verbergen voor de gele duivels," zei Perry O'Rourke, "en het
is —." Hij werd in de rede gevallen door het kraken van een
deur, die open gedaan werd en het geluid van stemmen, ruwe
soldatenstemmen!
135. Bij het hooren van snel naderende
voetstappen, fronste Tarzan het voorhoofd. Als een opgejaagd
dier keek Tarzan vlug om zich heen, zoekend naar een uitweg.
Daar! Die trap! Misschien een uitweg! Misschien een val!
Terwijl hij zijn makkers wenkte hem te volgen, rende hij de
trap op. Deze kwam uit op een balkon. "Gevangen" mompelde
Perry. "We breken onze nek als we naar beneden springen.
Daarbij kunnen we niet naar beneden met die soldaten." De
slimme aapman loste het probleem snel op. Op zijn bevel ging
Kailuk met zijn rug tegen den muur staan. O'Rourke klom op
zijn schouders, greep de dakgoot en hees zich op het dak.
Even later stond de reus op de schouders van Tarzan en klom
op het dak. Een paar tellen later stapte de aapman naar
voren, nam een sprong, greep de goot en trok zichzelf op.
Juist was hij veilig op het dak beland, toen de Tohriaanse
soldaten het balkon bereikten. "Vlug!" zei Tarzan, "ze
kunnen elk ogenblik het dak opklimmen."
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.