Tarzan en de Vuren van Tohr
door Edgar Rice Burroughs
(54)
160. Ahtea was woedend op Janette. Ze
geloofde nog steeds, dat Tarzan het meisje liefhad en daaraan
weet zij de moeilijkheden, die ze met den aapman had. Goed,
Janette zal eerst sterven. In haar onberekenbare woede dacht
Ahtea, dat ze daarmede alles zou redden. Haar ogen gaven een
plotseling teken aan de groep priesters. Een van hen liep naar
voren naar de handle. Toen zijn vingers de handle vastgrepen,
suisde het zwaard van Tarzan door de lucht en boorde zich in
de rug van den priester. Met een kreet van pijn viel de
priester op den grond, in zijn val de hefboom neerdrukkende.
Met een dof gerommel begon het rotsblok van zijn plaats te
glijden, zodat de opening vrij kwam. Vlammen schoten door de
opening naar boven. Een wilde lach klonk van Ahtea's lippen.
"Zo, Tarzan van de Apen. Je dacht Ahtea te beletten wraak te
nemen! Janette Burton gaat in de vuren van Tohr met het
heilige mes in haar hart.” Haar ogen glinsterden koortsachtig,
toen ze haar hand ophief, om toe te stooten. En Tarzan was
machteloos om het haar te beletten.
161. Toen Ahtea het meisje het heilige
mes in de borst wilde stoten, schoot Wong Tai eensklaps toe en
sprong tussen de twee vrouwen in. Met zijn schouder gaf hij
Janette een duw zodat ze van de opening verwijderd werd. Ahtea
kon haar evenwicht niet bewaren en liet het mes vallen. De
vaart waarmede Wong was toegeschoten, deed hem struikelen en
bracht hem aan de rand van de vuren van Tohr, doch hoewel hij
wist, dat hij niet meer te redden was, sloeg de kalme Chinees
zijn armen om Ahtea. Een triomfantelijke lach kwam om de
lippen van den heldhaftigen man. "Wie een kuil graaft — voor
een ander — zal er zelf niet aan ontkomen!” riep hij. Tarzan
sprong naar voren, maar hij was te laat. Dr. Wong viel
achterover in de opening en trok Ahtea met zich mee. "Hij
redde je leven, Janette,” zei Paul d'Arnot ademloos. "Mag de
Voorzienigheid zijn voetstappen leiden naar de hemelse
paleizen van zijn geëerbiedigde voorouders.” Janette boog haar
hoofd. Maar Tarzan hield zijn ogen op de priesters gericht,
die wild door elkaar liepen.
162. "Die Dr. Wong!” zei Perry
bewonderend. "Wat een man! Hij gaf zijn leven om het jouwe te
redden, Janette. Ik wou, dat ik hem de hand kon schudden en
hem mijn vriend noemen.” — "Hij was eigenaardig en
geheimzinnig,” antwoordde Janette, "maar hij had een edel
hart.” Op dat ogenblik kwamen Ukah en zijn Rathorianen het
vertrek binnen met het nieuws, dat zij de overwinning hadden
behaald. "En we hebben dit allemaal aan jou te danken,
Tarzan!” riep hij uit. Doch Tarzan wees alle eerbewijzen af en
vertrok reeds den volgenden dag met d'Arnot, Janette en Perry
naar de beschaafde wereld. Weer in zijn eigen land
teruggekeerd, wachtte den koning der jungle een boodschapper,
die hem een radiogram bracht van Jane, zijn geliefde vrouw. Ze
keerde na een lang verblijf in het buitenland terug en had aan
Tarzan getelegrafeerd of hij haar aan de havenstad ver in het
Zuiden kwam afhalen. De aapman begaf zich onmiddellijk op weg
Zuidwaarts. Met vreugde dacht hij aan het weerzien van zijn
geliefde Jane, weinig vermoedend, dat deze onbekende reis hem
opnieuw in een warnet van hachelijke avonturen zou storten.
EINDE.
De inhoud op deze pagina staat onder:
copyright 2000/2016 by Marten Jonker.