home

Tarzan keert terug (deel 2)
van Edgar Rice Burroughs

(4)



Eén kort ogenblik kwam Clayton bij kennis... greep een verfrommeld stukje papier en gaf dat aan het meisje...

Jane... ik heb jou, en hem... kwaad gedaan... nu... wil ik doen... wat ik al lang had... moeten doen... dit telegram... meer dan een jaar oud... was voor... Tarzan...

"Vingerafdrukken bewijzen dat jij Greystoke bent... gelukwensen, d'Arnot." Mijn vingerafdrukken als kind... uit het dagboek van mijn vader...!

Later namen ze Clayton's lijk mee... en begaven zich naar de open plek, waar de hut van de aapmens stond... deze was vol met mensen...

...Schipbreukelingen van de "Lady Alice". En in de kleine haven lag een Frans oorlogsschip voor anker!

Tarzan! C'est fantastique!

Hazel! Vader! Ik dacht dat jullie verdronken waren!

Paul D'Arnot! Wat doe jij in vredesnaam hier?

Mijn schip kwam hier langs... en ik vroeg de kapitein voor anker te gaan om je hut nog eens te bekijken! En toen trof ik deze schipbreukelingen aan!

Een half uur later doken Rokoff en Lord Tennington uit de jungle op... ze zagen de lenige, bruine reus met luitenant D'Arnot praten...

Wie is dat?

Allemachtig! Dat is Tarzan!

Rokoff legde meteen op Tarzan aan een haalde de trekker over... maar de Engelsman wist nog net bijtijds het geweer omhoog te duwen...

BLAM!

THURAN!!!

Voordat Rokoff opnieuw kon schieten was de aapmens al bij hem...

Ma foi! Wie is die schurk, die jou wilde vermoorden, Tarzan?

Nicholas Rokoff... alias Thuran, die mij op een avond overboord duwde, ter hoogte van deze kust, nadat hij franse regeringsdokumenten gestolen had! Fouilleer hem maar meteen!

C'est vrai! Dit zijn heel belangrijke geheime dokumenten! We zullen deze spion in de ijzers slaan... en de papieren opbergen in de brandkast van ons schip, monsieur Tarzan!

Merci, mon capitaine!

Pardon, Jane... zou je zo goed willen zijn ons even aan elkaar voor te stellen ?

Natuurlijk! Lord Tennington... Dit is mijn aanstaande man, John Clayton... Lord Greystoke!


 



De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.