De Wilde Beesten van Tarzan
door Edgar Rice Burroughs
(4)
10. Zijn eerste behoefte was vuur. Hij
sneed een smalle rechte tak af en maakte een smal gat in een
gevallen boom. Terwijl hij op de stam ging zitten, begon hij
de kleine tak tussen zijn handen vlug in het rond te
draaien. Een dunne rookwolk kringelde omhoog. Daarna zocht
hij enkele stukken rots. Hiervan maakt hij met veel geduld
een primitief jachtmes. Hij had in het woud een plek
ontdekt, waar sporen in de modder aantoonden, dat daar vele
dieren kwamen drinken. Later, toen het donker was, ging de
aapman op weg, slingerde zich door de boomtakken met de
gratie en het gemak van een aap. Afgezien van de zware
beklemming om zijn hart, voelde hij zich weer gelukkig bij
zijn terugkeer in het oude, vrije leven van zijn jeugd. In
een grote boom, vlak boven de drinkplaats, zijn lange benen
reeds klaar om te springen, zat Tarzan te wachten tot zijn
"diner" zou verschijnen. Eerst kwam Bara, het hert,
voorzichtig naar het water toe. Maar meer dan Bara kwam daar
aan! Achter het sierlijke dier kwam een ander, dat het hert
noch zien, noch horen kon. Maar vanuit zijn verborgen
uitkijk zag de aapman Numa, den leeuw. Plotseling stond het
hert een ogenblik stil, bevend over al zijn leden en toen
met een snelle sprong liep het vlak onder het pad beneden de
plek waar Tarzan zat. Geen honderd meter achter hem kwam
Numa. Als de aapman die avond wilde eten, moest hij vlug
handelen. Zou hij het doen? Op het moment, dat hij zichzelf
deze vraag stelde, slingerde de hongerige man zichzelf van
zijn tak naar beneden.
11. Nauwelijks was Tarzan op de rug
van het hert terecht gekomen, dat door de schok door zijn
knieën zakte, toen hij het gewei vastgreep. Met een enkele
krachtige ruk brak hij het dier de nek, voordat het zelfs
maar in staat was tegen te spartelen. Nu brulde de leeuw in
grote woede vlak achter hem. Als een bliksemflits zwaaide
Tarzan het hert over zijn schouder en rende naar de boom.
Hij greep de tak met zijn krachtige handen en op het moment,
dat Numa sprong, zwaaide hij zichzelf en zijn prooi buiten
het bereik van de klauwen van den leeuw. Met een doffe smak
sprong het woedende dier op de grond terug. Veilig op een
hogere tak gezeten keek Tarzan met grijnzend gelaat naar de
glinsterende, gele ogen van het wilde beest, dat hem
hongerig op de grond stond op te wachten. Tenslotte begon
dit spelletje den aapman te vervelen, hij zwaaide zich door
de takken naar een boom in de nabijheid, waar hij in de vork
van een dikke, dode tak met behulp van een paar droge takjes
een klein vuur maakte en een heerlijk stuk vlees roosterde.
Nooit in de fijnste restaurants van Londen had het eten
beter gesmaakt! Als de Peers van het House of Lords nu Lord
Greystoke eens konden zien! Toen hij klaar was, liet hij de
rest van het dier in een hoge vork van de boom, waarin hij
gegeten had, achter. En met Numa op wacht achter hem aan, om
hem zo mogelijk te bespringen, ging hij terug, door de bomen
naar de bladerenhut, die hij vroeg in de avond had
samengebogen in de top van een hoge boom dicht bij het
strand. Hier sliep Tarzan tot het opgaan der zon. De paar
volgende dagen besteedde hij aan het vermeerderen van zijn
wapens en het onderzoeken van de jungle.
12. Bij dit onderzoek bemerkte Tarzan,
dat men hem op een eiland had achtergelaten. Terwijl hij
eenzaam door de jungle liep, kwam de behoefte naar
gezelschap bij hem op. En hij besloot de apen op te zoeken,
want zij waren beter dan geen gezelschap. Maar hij had hen
niet meer gezien, sinds de dag, dat hij met hun koning Akoet
had gevochten en dezen overwonnen had.
Terwijl hij op zekere morgen op zijn gemak door de jungle liep, soms op de grond en soms in de bomen, kreeg hij de lucht van Sheeta, de panter, in de neus, die in de richting van de wind naar hem toekwam. Hij hoopte, dat hij de grote kat ongemerkt onder schot zou krijgen — pijl en boog had hij intussen ook weer gemaakt — want hij had diens huid nodig voor een nieuwe lichaamsbedekking. Lenig begon hij het dier te achtervolgen. Sheeta zelf sloop rond en verschool zich achter een dikke boom. Boven en beneden zag Tarzan de troep van Akoet op een klein open veld. Akoet was het dichtst bij Sheeta. Voor de ogen der aap verborgen, kroop de panter naderbij. Tarzan zocht een goede plaats uit in dezelfde boom, op enige afstand boven de wrede panter. In zijn linkerhand hield de aapman zijn scherp, stenen mes vast. Plotseling sprong de tijger met een vreselijke kreet midden tussen de troep apen. Toen de aarzelende Akoet opkeek, zag hij de panter haast boven op zich, maar reeds zat de witte aap boven op de rug van het beest, dezelfde witte aap, die hem op zekere dag bij het grote water overwonnen had. Met een arm rondom de krachtige nek van Sheeta, hield Tarzan zich stevig vast op het zich heftig verzettende dier. In zijn rechterhand hield Tarzan zijn stenen mes vast, waarvan hij het lemmet verschillende keren tussen de schouderbladen van de panter stak, in de hoop, diens hart te raken.
Terwijl hij op zekere morgen op zijn gemak door de jungle liep, soms op de grond en soms in de bomen, kreeg hij de lucht van Sheeta, de panter, in de neus, die in de richting van de wind naar hem toekwam. Hij hoopte, dat hij de grote kat ongemerkt onder schot zou krijgen — pijl en boog had hij intussen ook weer gemaakt — want hij had diens huid nodig voor een nieuwe lichaamsbedekking. Lenig begon hij het dier te achtervolgen. Sheeta zelf sloop rond en verschool zich achter een dikke boom. Boven en beneden zag Tarzan de troep van Akoet op een klein open veld. Akoet was het dichtst bij Sheeta. Voor de ogen der aap verborgen, kroop de panter naderbij. Tarzan zocht een goede plaats uit in dezelfde boom, op enige afstand boven de wrede panter. In zijn linkerhand hield de aapman zijn scherp, stenen mes vast. Plotseling sprong de tijger met een vreselijke kreet midden tussen de troep apen. Toen de aarzelende Akoet opkeek, zag hij de panter haast boven op zich, maar reeds zat de witte aap boven op de rug van het beest, dezelfde witte aap, die hem op zekere dag bij het grote water overwonnen had. Met een arm rondom de krachtige nek van Sheeta, hield Tarzan zich stevig vast op het zich heftig verzettende dier. In zijn rechterhand hield Tarzan zijn stenen mes vast, waarvan hij het lemmet verschillende keren tussen de schouderbladen van de panter stak, in de hoop, diens hart te raken.
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.