home

De Terugkeer van Tarzan
door Edgar Rice Burroughs


(2)



4. Tarzan keerde zich juist op tijd om, om te zien, dat een grote man met een zware stoel boven zijn hoofd zwaaide. De anderen, die allen messen droegen, vielen hem nu aan. Maar de snel werkende hersenen en de spieren, die getraind waren in de strijd met apen en leeuwen, waren niet zo gemakkelijk klein te krijgen, als deze Parijse Apachen wel dachten. Tarzan, de aapman, stormde op zijn vreselijken tegenstander los. Terwijl hij het neerkomende wapen ontweek, gaf hij den man een vreselijke slag, die hem in elkaar deed zinken. Nu keerde hij zich naar de anderen. Dit was sport. Hij genoot de vreugde van het gevecht en zijn plotseling weer ontwaakte strijdlust deed het dunne laagje vernis der beschaving van hem afvallen. Zijn sterke witte tanden vonden de keel van een aanrander. Hij vocht zoals hij geleerd had te vechten tegen de grote mensapen in de troep van Kerchak. Als een tijger sprong hij door de kamer. Beenderen kraakten en braken in zijn ijzeren greep. De bloedende Apachen gilden. Het gezicht van de vrouw veranderde telkens van uitdrukking, terwijl ze dit wrede gevecht gadesloeg. In plaats van de gehuichelde angst en ellende bij Tarzans komst, stond er thans afschuw op te lezen. Deze man, die door haar kreten hierheen gelokt was, om gedood te worden, had de rollen ogedraaid. Ze keek naar de Herkules, die krankzinnig scheen te zijn geworden. En buiten de deur wachtte Rokoff zijn vertrek af.




5. Rokoff had genoeg gezien om tot de overtuiging te komen, dat niet Tarzan die nacht zou worden gedood. Hij belde de politie op. Toen deze arriveerde, vond ze Tarzan als een wild beest tegen de muur staan. Voordat ze hem konden arresteren, sprong hij naar het open venster, liep over het plaatsje naar een boom en verdween tussen de takken. Terwijl hij vlug naar boven klom, zag Tarzan vlak boven de kruin van de boom een dak. De spieren, die hem jaren lang door de bomen van het oerwoud hadden doen slingeren, lieten hem ook nu niet in de steek. Hij slingerde zich naar de goot, klom op het dak en kroop vlug van het ene huis naar het andere, tot hij zich langs een andere boom naar beneden liet glijden. Het duurde nu niet lang meer, of hij was veilig thuis en in bed, waar hij weldra in een diepe slaap viel.
Luitenant d'Arnot had moeite gedaan om Tarzan een diplomatieke betrekking te bezorgen, hetgeen hem was gelukt. Er was veel lichamelijke moed voor nodig en het was een geheime zending. Tarzan was overgelukkig, want dit betekende nieuwe avonturen. En zo nam hij van zijn vriend en van Parijs afscheid en zette koers naar Noord-Afrika. Een zekere officier werd ervan beschuldigd, documenten van grote waarde te hebben gestolen, en zijn regering was bevreesd, dat deze door een andere regering zouden worden gekocht. Deze documenten terug te krijgen en een oog te houden op den verrader was de opdracht, waarmee Tarzan, als Amerikaans toerist gekleed, in Algiers aankwam.




6. Spoedig werd Tarzan bij het Franse garnizoen te Sidi-bel-Abbes een zeer geziene figuur. Onder de officieren, die hij ontmoette, was ook de man, dien hij moest bewaken. Gedurende een maand gebeurde er niets. Toen kwam er een bevel binnen om naar een woestijn ver in het Zuiden te vertrekken. Met het vooruitzicht weer eens op de leeuwenjacht te kunnen gaan, sloot Tarzan zich bij de expeditie aan. Terwijl Tarzan zijn paard besteeg, ving hij een glimp op van een eigenaardige, bekende figuur, die hem vanuit een naburig huis gadesloeg. Later zag hij den man in een op fluisterende toon gevoerd gesprek met den verdachten luitenant. Hier was dus iets, waar hij zijn aandacht aan moest besteden.
De tocht naar de woestijn begon, en hij zag gedurende twee dagen niets van hen beiden. In Sidi Aissa was het marktdag en verschillende karavanen met kamelen uit de woestijn. Geboeid door al het nieuwe dat hij zag, bleef hij een dag langer dan de soldaten in het plaatsje vertoeven. Voor het bezoeken van de bazars huurde hij een jongen Arabier als tolk en bediende. Tegen het vallen van de avond trok Abdoel Tarzan aan zijn mouw en fluisterde: "Kijk, meester!" "Achter ons". Abdoel wees naar een figuur, die in de schaduw verdween. "Hij heeft ons al de hele middag gevolgd." Tarzan ving een glimp op van een Arabier in een blauwe burnoes en witte tulband. "Hij verbergt zijn gezicht. Dat doet een eerlijke Arabier niet. Hij is slecht!" zei Abdoel verachtelijk.


vorige volgende


De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.