Jungle Verhalen van Tarzan - De Bedrogen Bedriegers
van Edgar Rice Burroughs

Hij kwam vlak achter de kooi terecht, waarin Numa zenuwachtig heen en weer liep. Er was geen bewaker bij.....

Tarzan hulde zich in de leeuwehuid, net zoals hij zich destijds - en met sukses - voor de apen van Kerchak had vermomd.....

Toen kroop hij, op handen en knieën, tussen de twee hutten door.... om op slechts enkele passen afstand van de krijgers tot stilstand te komen.....

Eindelijk werd het sein voor "de moord" gegeven door opperhoofd M'Bonga. De vrouwen en kinderen, die voor Tarzan stonden, gingen een paar stappen opzij.....

Op datzelfde moment liet Tarzan het lage, kuchende gegrom van een woedende leeuw horen.... en langzaam liep hij naar voren! Onmiddellijk ontstond er paniek!

De vrouwen en kinderen sloegen meteen op de vlucht.... en het duurde niet lang of alle mannen volgden hun voorbeeld! Even later was er, behalve Tarzan, niemand meer te zien op het dorpsplein.....

GRR-RRR-RRH!

Maar dat duurde niet lang. Uit een nabije hut dook een hoofd op.... en toen nog een..... en nog een.....

Toen verhief de leeuw zich op zijn achterpoten. De bruingele huid viel op de grond.... en daar stond in volle glorie de magnifieke gestalte van de jonge duivel-god!

Ze zagen hoe hij zich omdraaide en terugliep naar de schaduwen aan de andere kant van het dorp.

Pas toen schepten zij voldoende moed om hem te achtervolgen.... met gevelde speren en onder luid geschreeuw.... maar hun prooi was al verdwenen!