Tarzan aarzelde geen sekonde. Hij
wierp de leeuwehuid over een tak... en rende door de
schaduwen naar de kooi....
Hij sprong er bovenop, en rukte aan het koord van de schuif.... De krijgers, die terugkeerden van hun vruchteloze jacht op Tarzan, zagen plotseling een leeuw op zich afkomen! Ah....daar was de duivel-god weer! Maar nu kènden ze zijn truc! Dacht hij echt dat hij hen voor de tweede keer kon bedriegen? Ze zòuden hem wel eens! Onder het uitstoten van woeste triomfkreten stormden ze op hem af! De duivel-god had geen schijn van kans! En toen.... met een vreselijk gebrul.... ging Numa, de leeuw, tot de aanval over! |
In het voorste gelid stond een
reusachtige jonge krijger in de volle arrogantie van
zijn jeugdige kracht...! Bang...? HIJ NIET, hoor! Hij
LACHTE!
En toen werden ze door de leeuw besprongen! Een dozijn mannen was al lelijk toegetakeld, voordat de anderen kans zagen te ontkomen..... Eindelijk gooide één van hen de poorten wijd open... om ginds, tussen de bladeren van de junglebomen een veilig heenkomen te zoeken... en zijn makkers volgden hem als makke schapen.... En vanuit een andere boom keek Tarzan van de Apen glimlachend toe. Hij vond zijn grap bijzonder goed geslaagd.... Verscholen achter de bomen zagen de mannen van M'Bonga de leeuw door de open poort in de jungle verdwijnen. Zij zagen het, en huiverden.... Het was toverij.... van de DUIVEL-god! Hij verandere zich van leeuw in mens... en toen weer in een leeuw! EINDE |