Tarzan de Ontembare
van Edgar Rice Burroughs

(6)

Hoeveel uren Tarzan door de nacht vloog.. weet hij niet meer...en kan hem ook niet schelen! Eindelijk kwam hij bij het jachtplatform, dat hij maanden eerder had gebouwd... Maar hij vond het in beslag genomen door een uitgehongerde panter..... Het daarop volgende gevecht was kort en hevig.. En nu, in het grauwe maanlicht EET Tarzan wat.... ...en als zijn honger is gestild, voelt hij eindelijk hoe moe hij is... ....om dan in een korte slaap te vallen... In de morgen, 150 km dichter bij de duitse linies.... Storm op til! Het wordt noodweer! Over enkele minuten kan ik niet meer verder.... Ik moet ergens schuilen...op een plek waar ik rustig kan nadenken.. Die GROT...

Ugh, het ruikt  hier naar Numa, de leeuw! Deze grot is zeker zijn hol! Vannacht is het Tarzans hol, en kan Numa.... Menselijke BEENDEREN! Dus is deze Numa een menseneter! Een moment vernauwen de ogen van de aapmens zich, maar dan glijdt er een glimlach over zijn gezicht. Omzichtig sluipt hij naar de achterkant van Numa 's grot, waar hij een uitgang vindt.... ....en daarachter een ruimte.... Afgesloten van de buitenwereld door steile zwarte rotsen die zo hoog zijn dat ze onmogelijk te beklimmen zijn door mens of dier.... Nu verharden Tarzans ogen zich, als zij zich richten op de griezelige resten van inlanders die zich te dicht bij Numa's grot hebben gewaagd. De zoon van een Britse Lord, ontbloot zijn tanden met een GRAUW. ....en op datzelfde moment, schijnbaar uit het niets, VALT NUMA AAN...!

De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2017 by Marten Jonker.