Tarzan de Verschrikkelijke
van Edgar Rice Burroughs

(19)

Na een week op wilde vruchten te hebben geleefd, ziet Jane Clayton kans een speer met een vuurstenen punt in elkaar te knutselen... Erg primitief, maar misschien kan ik er wat klein wild mee vangen! En ik moet een stevigere schuilplaats in die boom bouwen... om beter beschermd te zijn tegen klimmende luipaarden! De volgende dag als ze haar eerste jachtbuit roostert... Bravo, Diana van de jungle! Die stem... LUITENANT OBERGATZ! Ga weg, en laat me met rust! Weggaan? Jou met rust laten? Nu ik je net gevonden heb? We zullen goede vrienden worden, dat beloof ik je! Van je beloften moet ik niets hebben!... WEG! En als je je weer laat zien, zal ik je doodsteken... als een giftige slang! Ach! Je bent er toe in staat!... Maar mijn tijd komt nog!

Een paar avonden later houdt een reusachtige gestalte met trillende neusvleugels, stil bij de as van Jane's kampvuur... HAAR voetafdruk! Die herken ik uit miljoenen! Een boomhuis! Zij is daar! Ze MOET daar zijn!... Niet in staat een woord uit te brengen door de emotie die hem de keel dichtknijpt hijst Tarzan zich zachtjes op aan de takken... Maar in het boomhuis... Obergatz! Hij is teruggekomen! Hij is erger dan Mo-Sar! Ik zal hem nu moeten doden! Jane! Hart van mijn hart! Ik ben het! TARZAN! Ik wist dat je me zou vinden! JANE!