Tarzan de Verschrikkelijke.
van Edgar Rice Burroughs

Tarzan! Weer heb je Pan-At-Lee van de dood gered! Maar hoe heb je ons toch kunnen vinden ...?

Ik volgde het luchtspoor van mijn vrouw! Waar is ze...?

Mo-Sar, opperhoofd van Tu-Lur en vader van dit.. eh... ding hier... Hij heeft de schone vrouw ontvoerd... vlak voordat jij kwam...! Dus zij is jouw vrouw?

Ja!

Ik ga haar zoeken! Als ik het er levend afbreng, zal ik zorgen dat jij weer bij Om-At terugkomt, Pan-At-Lee!

Voor Tarzan-Jad-Guru is niets onmogelijk! Pan-At-Lee weet dat maar al te goed!

Intussen, bij de aanlegsteiger...

Tijgerin die je bent... Ik zal je wel temmen als we in Tu-Lur zijn!

Nooit!

Later, als Mo-Sar snurkt, in slaap gesust door het eentonig geplons van de peddels...

Dit is mijn kans op vrijheid... of de dood...

Het is gelukt! Ik ben vrij! ... En ze zullen me nooit vinden...

Als ik de oever heb bereikt, kan ik me verstoppen! Maar oh... hoe zou het met John zijn afgelopen in die afschuwelijke tempel...?

Alleen met haar gedachten herinnert Jane Clayton zich weer haar vlucht voor de opstandige inlanders, met haar Duitse bewaker, luitenant Obergatz... De honger en de dorst in de doornwoestijn... De tocht naar het verloren land van Pal-Ul-Don... De bittere kou in de bergpassen... En ten slotte haar gevangenneming door de Ho-Don jagers. Obergatz had weten te ontkomen, maar was intussen zeker een prooi geworden van leeuw, sabeltand of Gryf...

En nu doemt daar voor haar een donker oerwoud op... met zijn onbestemde nachtelijke geluiden... Het wilde, vrije leven, waarvan zij ook nu weer deel zal gaan uitmaken...

Ergens in de duisternis brult een leeuw... en instinktief zoekt zij zoekt zij beschutting in een boom! Oh... had zij haar sterke partner maar aan haar zijde...

OEEEEEEEEM!!!

Hoe kan Jane ook vermoeden dat haar aap-man op datzelfde moment voorbijglijdt in een gestolen kano, op weg naar Tu-Lur, de "Duistere Stad" van opperhoofd Mo-Sar...