De Schatten van Opar
van Edgar Rice Burroughs
(8) |
 |
| Langzaam maar zeker
baant Tarzan zich een weg door de krijsende bende
priesters, die... vreemd genoeg... Werper's dolk
vermijden alsof het de pest is... KREEEGAH! Plotseling staan ze buiten, door niemand meer gehinderd.... Ze zijn bang voor deze dolk, het mes van hun eigen priesteres! Houd het mes voor ons uit...! Misschien komen we er nog meer tegen! Maar niet EEN van de vreselijke Opar-mannen kruist nog hun pad... Pilaren van massief goud! Fantastisch! De rijkdom van alle koninkrijken bij elkaar! Tarzan en Werper doen er twee uur over om weer buiten de oude muren van Opar te komen... TARMANGANI P0! RAK! Tarzan heeft honger! Ik eet graag met je mee! VANDO! NENE! Goed! KEVERS! Hij is echt een aap! Bah! Ik sterf van de honger, maar zo iets wil ik niet eten! |
Die avond, als Tarzan een varken
roostert, dat hij met een pijl geveld heeft
Wat...? EDELSTENEN! Zijn ze echt? Laat eens zien? GRRR! GRRRR!! Ze zijn van Tarzan! Het zijn mijn mooie steentjes! Goeie genade! Hij is gevaarlijk... als een wild dier! In moet hem gunstig stemmen! De volgende dag trekt Tarzan Werper plotseling achter een bosje... KREEGAH! De Waziri... met het GOUD! En Tarzan herkent ze niet! Het was jouw schuld niet, Basuli! Dat zullen we ook aan zijn MEMSAHIB zeggen! De aardgoden hebben onze Bwana gedood! Ja! Maar we kunnen haar niet eens zijn lichaam geven, alleen maar goud! We zullen ze volgen en ze doden! Zo'n soort mens heeft Kala vermoord, mijn apemoeder! Nee, dood hen niet! Ze zullen ons de weg uit de jungle wijzen, naar een land waar veel wild is! |
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.