De Schatten van Opar
van Edgar Rice Burroughs

Ik weet wat je wilt, Achmet Zek! Mijn zakje met juwelen... Maar ik hecht meer waarde aan mijn leven dan aan die dingen! Hoor je me?

Ik heb je gehoord!

Kijk! Ik leg het zakje zo neer dat je het kunt zien! Leg jij je geweer op je paard, maar met de KOLF naar mij toe! Dan zal ik verdwijnen!

Mijn mooie stenen! Ik moet ze nu gauw hebben!

Maak dat je weg komt, maar laat dat zakje met juwelen precies zo liggen, dan doe ik wat je zegt!

Hij weet niet dat mijn geweer leeg is... maar ik moet toch bedacht zijn op een of andere list!

Werper werpt nog een laatste spijtige blik op het zakje en sluipt dan weg...

Mijn laatste kogel zal hem treffen, als hij het zakje komt halen!

Ik ben niet zo dom om me bloot te geven, want dan schiet hij op me! Ik sluip onder dekking naar zijn paard en de juwelen toe...

Die sluwe Arabier! Ik durf er mijn laatste kogel niet aan te spenderen! Hij houdt zich gedekt!

Met van hebzucht trillende handen maakt Achmet Zek het zakje open... hij hunkert ernaar de kostbare stenen te zien...

AHHH... Die juwelen zijn nu van mij! Ik ben rijker dan mijn vijanden...

VERVLOEKT! Dat zijn geen juwelen! Het zijn waardeloze KIEZELSTENEN!

Die HYENA! Die PLOERT! Hij heeft de juwelen nog! Hij heeft mij bedrogen!

Als de Arabier vloekend en om wraak schreeuwend verdwijnt, bevredigt Tarzan zachtjes zijn nieuwsgierigheid...

Ik zal die schurk vinden! En wee zijn gebeente als...

Dat is mijn zakje! Maar hij heeft GELIJK... dat zijn niet mijn mooie stenen!

Op datzelfde ogenblik, diep in het oerwoud, flonkeren de echte juwelen van Opar in de handpalm van Tarzans trouwe vriend en dienaar, Mugambi...

Vreemd, heel vreemd... terwijl ik op zoek ben naar Bwana's ontvoerde Lady, tref ik deze grote edelstenen aan bij een man, die eens te gast was in het huis van mijn meester! Ik weet dat deze stenen van Tarzan zijn, want ze zaten in Tarzans eigen zakje, die de dief moet hebben gestolen!