De Schatten van Opar
van Edgar Rice Burroughs

Jane, die de Waziri probeerde te vinden, is intussen weer gevangen genomen, ditmaal door Abdoel Mourak en de Abessijnen, die de strijd met Achmet Zek en zijn Arabieren hadden overleefd...

RRRRROARRR

De boma is sterk en het vuur is fel genoeg, en TOCH brullen de leeuwen! Ze laten zich vannacht door niets weerhouden!

AARGH!

BLAM!

YI-EEEK! Ze vallen aan!

BLAM!

ROWRRR

AAARGH!

Hoor je dat? Er is iemand in moeilijkheden! Misschien zijn het wel vrienden!

Misschien is uw vrouw er wel bij, Lord Greystoke!

DAT KAN BEST! Er zijn leeuwen in dat kamp! IK MOET ERHEEN!

En JIJ, blijft hier, BEGREPEN! Ik kom weer bij je terug!

Hier blijven? En me die edelstenen door jou afhandig laten maken? Geen sprake van, beste man!

Als Tarzan ter plaatse arriveert, neemt hij met EEN blik het hele schouwspel in zich op, maar dan valt zijn oog op de gestalte van een vrouw....

Dit moet dan wel het einde zijn! Niemand kan nog ontsnappen uit zo'n heksenketel!

KREEGAH, NUMA!

TARZAN! Ohh... JOHN! JIJ LEEFT NOG!

Jane's blijdschap maakt plaats voor doodsangst, als de leeuw zich vol dolle wraakzucht tegen Tarzan keert...

Niet als een gewoon mens slaat Tarzan toe, maar met de woeste razernij van een wild dier... De leeuw stort levenloos neer...

THUD!

MIJN MAN! Oh, mijn lieve John...

Een kort moment drukt Tarzan zijn Jane tegen zich aan... Dan leert een snelle blik hem dat ze nog steeds omringd zijn door grote gevaren...