Tarzan en de Olifantsmannen
door Edgar Rice Burroughs
(25)
73. Moordlust klonk uit de stem van de
wrede koningin. "Ik zal op je passen, Phoros", schreeuwde
zij, "en ook op dat meisje. Kom!" Zij liep naar het hoofd
van de tafel, pakte de koning bij zijn oor en sleurde hem
ruw weg van zijn gasten. De koning van de jungle twijfelde
er niet aan, of het meisje in kwestie was Gonfala en dat de
wrede koningin haar woede op het meisje zou koelen, daarvan
was hij overtuigd. Tarzan verliet het raam en liep langs de
buitenkant van het paleis, terwijl hij omhoog keek naar de
tweede étage. Hij vermoedde, dat daar de slaapkamers gelegen
waren. Gonfala werd daar ergens gevangen gehouden. Hij moest
haar trachten te bereiken, voordat Menofra haar gedachten
ten uitvoer had kunnen brengen. Tegen de muren groeide een
grote wilde wingerd. Tarzan onderzocht de takken eens even
en trachtte na te gaan, welke sterk genoeg waren om zijn
gewicht te dragen. Eindelijk had hij een dikke stam
gevonden. Voldaan, dat deze hem kon houden, begon hij zonder
eenig gerucht te maken, naar boven te klimmen. Vlak bij een
open raam hield hij stil en luisterde, terwijl zijn
gevoelige reukorganen de verschillende geuren trachtten te
onderscheiden, die uit het vertrek kwamen. Binnen sliep een
man!
74. Bij het open raam bleef Tarzan
even luisteren. Hevig gesnurk vertelde hem, dat de man daar
binnen sliep en de lucht deelde hem mede, dat de slaper
dronken was. De aapman zwaaide een been over de vensterbank
en stapte naar binnen. Weer hield hij stil, tot zijn ogen
aan de duisternis gewend waren. Hij was in staat om in het
donker tamelijk goed te kunnen onderscheiden. Misschien was
dit vermogen bij hem ontwikkeld, omdat het voor een bewoner
van de jungle noodzakelijk is. Onder de beschuttende
duisternis trekken de wilde dieren er op uit, om hun prooi
in de wildernis te bemachtigen, en hij, die 's nachts kan
zien, heeft meer kans om aan voedsel te komen en in leven te
blijven. Nu doorkruiste Tarzan de kamer en zijn vingers
raakten de deurknop aan. De deur piepte een beetje, toen hij
haar opendeed, doch hij behoefde niet bang te zijn, dat de
dronken man door het geluid ervan wakker zou worden. Hij
opende de deur verder en liep de zwak verlichte gang op.
Opnieuw hield Tarzan stil, met de instinctieve
voorzichtigheid van een dier. Hij hoorde stemmen, die
tamelijk luid waren door de boosheid, die er in klonk, — de
stemmen van Menofra en Phoros. Spoedig waren deze geluiden
vermengd met schuifelende geluiden! Plotseling klonk er een
luide gil, gevolgd door een plof van een vallend lichaam.
Daarna — stilte!
75. Tarzan bleef luisterend staan,
nadat hij de boze stemmen van Menofra en Phoros had gehoord,
gevolgd door de plof van een vallend lichaam. Verder op de
gang werd een deur geopend. De koning van de jungle deed een
stap achteruit in de duisternis. Toen zag hij een man
verschijnen: het was Phoros. De koning waggelde een weinig
en in zijn rechterhand droeg hij een bloedig kort zwaard. De
uitdrukking van zijn met bloed doorlopen ogen was
moordzuchtig. Hij liep langs de deur waarachter Tarzan zich
had verborgen en liep naar een andere gang toe. De aapman
stapte de gang in en volgde hem. Bij de hoek van de beide
gangen, zag Tarzan, dat Phoros een deur open maakte. Toen
hij het vertrek binnen was gegaan, rende Tarzan naar voren,
in de hoop de kamer te bereiken, voordat de deur weer
gesloten was. Maar de dronken Phoros dacht er zelfs niet aan
de deur dicht te doen. Tarzan kwam door de open deur binnen
en volgde den koning. De aapman bewoog zich heel
voorzichtig, zodat Phoros geheel onwetend was van zijn
tegenwoordigheid. Tarzan keek de schemerdonkere kamer rond.
In een der hoeken, aan handen en voeten gebonden, lag
Stanley Wood. In een andere hoek, eveneens hulpeloos, lag de
verschrikte Gonfala!
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.