Tarzan en de Olifantsmannen
door Edgar Rice Burroughs
(28)
82. Stanley Wood voelde zich
opgelucht. Zij zouden bij het aanbreken van de dag in
vrijheid worden gesteld. "Dan gaan we terug naar de
beschaving, de vrede en de veiligheid", zei hij, terwijl hij
zijn arm om de leest van Gonfala legde. "Ja", zei Tarzan
lachend, "naar de veiligheid van auto-ongelukken, misdaden,
haat en zinloze oorlogen." "Het is niet zozeer de vrede en
de veiligheid, die ik wens," zuchtte Gonfala, "maar
vrijheid. Dat is het kostbaarste goed van de wereld,
onverschillig welke gevaren er aan verbonden zijn". Tarzan
knikte even. Op dat ogenblik ging de deur wijd genoeg open
om een schaal met voedsel naar binnen te kunnen schuiven,
waarna de deur weer gesloten werd. De vier hongerige
gevangenen vielen met flinke eetlust op het voedsel aan. "Ze
zijn goed op ons", lachte Wood. Gonfala scheen na enkele
happen genoeg te hebben. "Ik voel me zo slaperig, ik kan
mijn ogen bijna niet open houden", zei ze. "Ik ook", zei
Stanley Wood met een zucht. Phoros keek hen aan en gaapte.
Daarna leek het of hij over iets nadacht. Tarzan stond op en
schudde zichzelf heen en weer. "Jij ook?" vroeg Phoros. De
aapman knikte. De oogleden van den koning vielen dicht.
"Menofra, die oude duivelin!" mompelde hij. "Zij heeft ons
allen een slaapmiddel gegeven of vergiftigd!"
83. Tarzan zag zijn vrienden een voor
een in slaap vallen. Waarschijnlijk had er dus een
slaapmiddel in het voedsel gezeten of waren zij vergiftigd.
Tarzan trachtte het slaperige gevoel van zich af te zetten,
doch tenslotte zonk hij op een knie en rolde over de grond,
bewusteloos... Enkele uren later lag Menofra op een divan in
haar privé vertrekken. Aan haar zijde stond Kandos, de wijze
raadsheer. Voor haar, op de grond, lagen Gonfala, Stanley
Wood en Phoros, allen in diepe slaap. Een duivelse
grijnslach van voldoening trok over het lelijke gezicht van
Menofra. "Hem dien ze Tarzan noemen — heb je die naar de
slavenafdeling gestuurd, zoals ik bevolen heb?" vroeg zij.
Kandos knikte. "Ja, Majesteit, en omdat hij er zo sterk
uitzag, heb ik hem met kettingen aan een balk laten
vastmaken. Dat is uitstekend. Zelfs een dwaas doet soms wel
eens een wijs ding", mompelde de koningin. Er kwam beweging
in de gevangenen. Menofra keek op hen neer. Wood scheen te
ontwaken. Hij opende langzaam zijn ogen en bewoog zijn armen
en benen even. Langzaam keerde het bewustzijn terug. Menofra
lachte toen zij de hulpeloosheid der gevangenen zag.
84. Naarmate zijn bewustzijn
terugkeerde, verdwenen de schaduwen uit Woods herinnering
Het eerst dacht hij aan zijn geliefde Gonfala. Hij zuchtte
van opluchting, toen hij bemerkte, dat zij regelmatig adem
haalde en dat zij dus nog in leven was. Terwijl hij opkeek
naar Kandos en de koningin, zei hij bitter: "Zo, is dat de
manier waarop U woord houdt? Uw belofte om ons vrij te
laten, was dus slechts een lage streek". Wood keek om naar
Tarzan. "Waar is de ander?" vroeg hij. "Ik veronderstel, dat
U hem gedood hebt, omdat U bang voor hem bent." "Hij is
veilig", antwoordde Kandos. "De koningin in haar
milddadigheid heeft niemand van jullie laten doden." "Wat
gaat U met ons doen?" vroeg Wood. "Tarzan gaat naar de
arena", antwoordde Menofra. "Jij en het meisje zullen niet
worden gedood — omdat je mijn doel hebt gediend!"... Als
Wood geloofde dat Tarzan, door zijn kracht opgedaan in het
harde leven van de jungle, in staat zou zijn hen te redden,
kwam hij bedrogen uit. Een ijzeren band zat om de hals van
den aapman. Een ijzeren ketting hield hem stevig op de plek
vast. Hiertegen was zelfs de reusachtige kracht van Tarzan
niet opgewassen.
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.