Tarzan van de Apen
door Edgar Rice Burroughs
(9)
25. Na de eerste uitbarsting van smart
kwam Tarzan weer tot bedaren en vroeg de troep wat er
gebeurd was. Zij vertelden hem van een vreemde, zwarte aap
zonder haren en met veren op het hoofd, die de dood
verspreidde met een dunne tak. Daarna verdween Tarzan met de
snelheid van Bara, het hert, de ondergaande zon tegemoet.
Hij lette op iedere aanwijzing en vond voetsporen als de
zijne — maar groter. Hij voelde zijn hart kloppen! Kon dit
spoor van een mens zijn? Iemand van zijn eigen ras? Spoedig
had hij de zwarte krijger ingehaald. Tarzan keek met
verwondering naar hem. Horta, het mannetjeszwijn wilde
Kulonga aanvallen, doch deze schoot een kleine, vergiftige
pijl op hem af. Horta sprong op en viel neer. Kulonga sneed
verschillende lange repen vlees van het lichaam van het
zwijn, maakte een vuurtje, hield het vlees daarboven, at
zoveel hij lustte en liet de rest liggen. Tarzan was een
aandachtig toeschouwer. Hij besloot dit vreemde wezen verder
te volgen en hem op zijn beurt te doden. Toen Kulonga
vertrok, liet Tarzan van de apen zich op de grond zakken,
sneed eveneens verschillende stukken van het zwijn af, doch
roosterde het niet. Hij kende het gebruik van vuur niet. Dus
verslond hij een grote hoeveelheid rauw vlees. En toen
Tarzan, Lord Greystoke, zijn vette vingers aan zijn dijen
afveegde, zat er ver weg in Londen een andere Lord Greystoke
— de oom van Tarzan — die zijn gebraden kippetje aan de ober
teruggaf, omdat het niet mals genoeg was en toen hij klaar
was met eten, veegde hij zijn handen aan een sneeuwwit
damasten servet af!
26. De hele dag volgde Tarzan Kulonga.
Nog twee maal zag hij hem zijn pijl gebruiken. Tarzan dacht
veel over deze wonderlijke methode van doden na. Hij moest
het feit onder de ogen zien. Die nacht sliep Kulonga in de
kroon van een reusachtige boom en ver boven hem zat Tarzan
van de Apen. Bij het ontwaken bemerkte Kulonga dadelijk, dat
zijn pijlen en boog verdwenen waren. De zwarte krijger was
door deze ontdekking dodelijk verontrust. Hij was nu
weerloos; enkel zijn mes had hij nog als wapen. Zijn enige
kans op redding bestond in de mogelijkheid zijn dorp
ongemerkt te bereiken. Hij volgde daarom het pad. Tarzan
liep op enige afstand rustig achter hem aan. Hij was gereed
voor de aanval, maar nieuwsgierigheid om te weten, waar de
krijgsman thuishoorde, deed hem nog wachten. Opeens zag hij
de negerkraal liggen. Terwijl Kulonga snel huiswaarts
vluchtte, werd er vanuit een boom een stevig touw over hem
heen gezwaaid, een ruk, en het sloot zich om zijn nek,
daarna trok Tarzan de overwonnen vijand omhoog. Hij maakte
het touw stevig aan een dikke tak vast en plantte vervolgens
zijn mes in Kulonga's hart. Kala was gewroken! Hij
onderzocht de zwarte nauwkeurig — nooit had hij een ander
menselijk wezen gezien. Hij bewonderde de tatoeëring, de
scherpe tanden. Hij zette de veren hoofdtooi op, deed de
koperen enkelringen en de gordel af. Tarzan van de Apen was
hongerig. Hier was vlees, de wetten van de wildernis
veroorloofden hem, hiervan te eten. Zijn mes had hij in de
hand om een stuk van Kulonga af te snijden. Plotseling hield
een vreemde ingeving zijn hand tegen. Nooit te voren had hij
geaarzeld om zijn slachtoffer op te eten. Maar was dit niet
een mens? At men ook mensen?
27. Het instinct van Tarzan kreeg de
overhand over zijn kannibalisme. Hij liet het lichaam van
Kulonga aan zijn lot over en keek naar het vreemde dorp,
verbaasd over de vele uitingen van dit nieuwe, vreemde
leven. Vlak onder hem stond een vrouw over een pot gebogen
en doopte de punten van de pijlen in een zeker vocht. Hij
begreep, dat dit de dodelijke stof was, waarmede de wilden
hun slachtoffers te lijf gingen. Tarzan wilde een paar van
die kleine, vergiftige pijlen hebben. Daar hoorde hij een
wilde kreet door het dorp klinken en zag een opgewonden
zwarte krijger staan onder de tak, waar hij Kulonga had
achtergelaten — de moordenaar van zijn aapmoeder, Kala. De
man schreeuwde, wenkte met zijn speer en wees naar iets. Het
gehele dorp was plotseling in beroering. Gewapende mannen
liepen wanhopig naar de aangeduide plaats. Tarzan van de
Apen wist, dat zij het lichaam van zijn slachtoffer hadden
gevonden. Vlug liep hij naar het nu verlaten dorp en
verzamelde enkele pijlen. Terwijl hij een in de nabijheid
liggende hut binnenging, zag hij verschillende wapens en
schedels! Tarzan maakte een stapel van de afzichtelijke
schedels. Op een er van bovenaan zette hij de hoofdtooi van
Kulonga, de dode zoon van het opperhoofd. Toen hoorde hij
een luid geweeklaag en een lang, treurig gehuil. Vlug
verdween hij boven in het dichte gebladerte en keek naar de
huilende bende, terwijl hij de vergiftige pijlen goed had
verborgen. De inboorlingen droegen het lichaam van Kulonga
met zich mee en legden het in dezelfde hut, waarin Tarzan
zijn grap had uitgehaald. Ze kwamen opgewonden pratend weer
naar buiten. De vreselijke ontdekking vervulde hun hart met
vrees.
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.