home

Tarzan en de Vuren van Tohr
door Edgar Rice Burroughs

(52)

 

154. Tarzan begreep, dat als het gezang uit de zaal van Pantu kwam — Janette gedoemd was om te worden geofferd op de vuren van Tohr. Met een vlug bevel rende hij door de gangen, zijn breed zwaard gereed om er mee toe te slaan...
In de zaal van Pantu voelde Janette zich het laatste restje moed ontzinken. "Dit is het einde," zei ze rillend. "De dood is niet het einde, doch het begin," zei Dr. Wong. "Er staat niet voor niets geschreven: "De Goden houden het geluk van de dood voor de mensen verborgen, opdat zij de ellende van het leven kunnen dragen."
Rustig keek Ahtea toe bij de voorbereidingen voor het offer. Janette werd bij de hoek van het nog gesloten luik gebracht. Door het neerhalen van de hefboom zou de opening zichtbaar worden, en Ahtea was van plan het meisje eigenhandig in het vuur te stoten.
...Juist voor dit noodlottig moment zou aanbreken, stormden Tarzan en zijn vrienden de hoek om. Een honderd meter nog en zij waren bij de deur van de zaal van Pantu — gesloten! Buiten stonden eenige reuzen op wacht. "Ik ben bang dat ze te veel in aantal zijn voor ons," zei Paul d'Arnot.




155. De machtige Tarzan lette niet op het aantal mensen voor hem. Met de snelheid van een jagende leeuw stormde hij vooruit, terwijl hij de kreet der mensapen in het rond liet schallen en wierp zich te midden der bewakers. In de zaal van Pantu was zijn aanvalskreet gehoord. Ahtea lachte woedend. "Hij kan nooit door de bewakers heenkomen en zelfs al zou dat wel gelukken, dan zou hij je toch niet meer kunnen redden!" De koningin wenkte den hoogepriester om de handle over te halen, waardoor de opening boven de vuren zichtbaar zou worden. Buiten zwaaide Tarzan met zijn aan beide zijden gescherpt zwaard in het rond. Recht door de levende muur van bewakers hakte hij zich een weg naar de deur. Achter hem vochten d'Arnot en O'Rourke wanhopig om te voorkomen, dat de gele reuzen zich weer aaneensloten. Tarzan opende de deur. Zijn vrienden kwamen achter hem aan en sloten de deur. Janete uitte een kreet van blijdschap, maar haar vreugde was van korte duur; want nu riep Ahtea tegen den hogepriester: "Mahndar! De hefbom overhalen! Vlug!" De hand van Mahndar schoot uit naar de noodlottige hefboom.




156. Zodra Mahndar, de hogepriester, op het bevel van de koningin de hefboom zou overhalen, zou de opening dadelijk zichtbaar worden en Ahtea zou Janette in de vlammende afgrond doen storten. Aan de andere kant van de zaal stonden d'Arnot en O'Rourke als verstijfd van schrik. Vlug als een bliksemflits zwaaide Tarzan zijn zwaard boven zijn schouder en liet het los! Als een pijl uit de boog vloog het zware wapen met de punt vooruit, door de zaal en boorde zich in de borst van Mahndar. De hogepriester zonk dood op de grond. De andere priesters stonden te trillen van angst, toen de aapman terugging en O'Rourke diens zwaard uit de handen rukte. Tarzan riep luid: "De eerste, die zich naar de hefboom begeeft, sterft, evenals Mahndar! Vertel hen dat, Ahtea!" Ahtea lachte schril. "En denk jij, Tarzan van de apen, dat je op deze manier Janette Burton kunt redden? Nooit! Als een van jullie van de deur verwijdert, zal ze sterven — door dit heilige mes!" Ahtea haalde een lang, smal mes te voorschijn en richtte dit op Janette's hart!






De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.