Tarzan en de Vuren van Tohr
door Edgar Rice Burroughs
(52)
154. Tarzan begreep, dat als het
gezang uit de zaal van Pantu kwam — Janette gedoemd was om
te worden geofferd op de vuren van Tohr. Met een vlug bevel
rende hij door de gangen, zijn breed zwaard gereed om er mee
toe te slaan...
In de zaal van Pantu voelde Janette zich het laatste restje
moed ontzinken. "Dit is het einde," zei ze rillend. "De dood
is niet het einde, doch het begin," zei Dr. Wong. "Er staat
niet voor niets geschreven: "De Goden houden het geluk van
de dood voor de mensen verborgen, opdat zij de ellende van
het leven kunnen dragen."
Rustig keek Ahtea toe bij de voorbereidingen voor het offer.
Janette werd bij de hoek van het nog gesloten luik gebracht.
Door het neerhalen van de hefboom zou de opening zichtbaar
worden, en Ahtea was van plan het meisje eigenhandig in het
vuur te stoten.
...Juist voor dit noodlottig moment zou aanbreken, stormden
Tarzan en zijn vrienden de hoek om. Een honderd meter nog en
zij waren bij de deur van de zaal van Pantu — gesloten!
Buiten stonden eenige reuzen op wacht. "Ik ben bang dat ze
te veel in aantal zijn voor ons," zei Paul d'Arnot.
155. De machtige Tarzan lette niet op
het aantal mensen voor hem. Met de snelheid van een jagende
leeuw stormde hij vooruit, terwijl hij de kreet der mensapen
in het rond liet schallen en wierp zich te midden der
bewakers. In de zaal van Pantu was zijn aanvalskreet
gehoord. Ahtea lachte woedend. "Hij kan nooit door de
bewakers heenkomen en zelfs al zou dat wel gelukken, dan zou
hij je toch niet meer kunnen redden!" De koningin wenkte den
hoogepriester om de handle over te halen, waardoor de
opening boven de vuren zichtbaar zou worden. Buiten zwaaide
Tarzan met zijn aan beide zijden gescherpt zwaard in het
rond. Recht door de levende muur van bewakers hakte hij zich
een weg naar de deur. Achter hem vochten d'Arnot en O'Rourke
wanhopig om te voorkomen, dat de gele reuzen zich weer
aaneensloten. Tarzan opende de deur. Zijn vrienden kwamen
achter hem aan en sloten de deur. Janete uitte een kreet van
blijdschap, maar haar vreugde was van korte duur; want nu
riep Ahtea tegen den hogepriester: "Mahndar! De hefbom
overhalen! Vlug!" De hand van Mahndar schoot uit naar de
noodlottige hefboom.
156. Zodra Mahndar, de hogepriester,
op het bevel van de koningin de hefboom zou overhalen, zou
de opening dadelijk zichtbaar worden en Ahtea zou Janette in
de vlammende afgrond doen storten. Aan de andere kant van de
zaal stonden d'Arnot en O'Rourke als verstijfd van schrik.
Vlug als een bliksemflits zwaaide Tarzan zijn zwaard boven
zijn schouder en liet het los! Als een pijl uit de boog
vloog het zware wapen met de punt vooruit, door de zaal en
boorde zich in de borst van Mahndar. De hogepriester zonk
dood op de grond. De andere priesters stonden te trillen van
angst, toen de aapman terugging en O'Rourke diens zwaard uit
de handen rukte. Tarzan riep luid: "De eerste, die zich naar
de hefboom begeeft, sterft, evenals Mahndar! Vertel hen dat,
Ahtea!" Ahtea lachte schril. "En denk jij, Tarzan van de
apen, dat je op deze manier Janette Burton kunt redden?
Nooit! Als een van jullie van de deur verwijdert, zal ze
sterven — door dit heilige mes!" Ahtea haalde een lang, smal
mes te voorschijn en richtte dit op Janette's hart!
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.