home

De Terugkeer van Tarzan
door Edgar Rice Burroughs


(10)



28. Tarzan tilde het slappe lichaam op zijn schouders en klom terug de bomen in. Vandaar begon hij, toen het dorp ontwaakte en men bemerkte, dat de waker verdwenen was, lang en onheilspellend te kreunen. Toen de plunderaars in zijn richting keken, gooide hij plotseling het lichaam over hun hoofden heen, zodat het tussen de verschrikte menigte terecht kwam. De angst voor den onbekenden vijand, dien ze nooit zagen, groeide steeds. Er begon een ware paniekstemming in het kamp te heersen en de kannibalen smeekten ten slotte hun meesters om deze vreselijke plek te verlaten. De Arabieren voelden er echter weinig voor, met hun gestolen buit door de jungle te trekken. Maar toen Tarzan en zijn krijgslieden de volgende morgen terugkeerden voor een aanval, vonden ze de booswichten gereed om te vertrekken. Tarzan verijdelde hun poging om het dorp in brand te steken. Verder plaatste hij zijn mannen op gezette afstanden langs het pad. Als de colonne passeerde, zou elke speer of vergiftige pijl, goed gemikt, een vijand kunnen vellen. Tarzan's opzet slaagde volkomen. Zijn taktiek van onzichtbare aanvallen dunde de gelederen van de bandieten nog aanmerkelijk. Maar nog wilden zij het gestolen ivoor niet prijsgeven. Drie dagen lang zette de steeds kleiner wordende troep de vreselijke tocht voort. Ieder uur sneuvelden er enkelen. Op de vierde ochtend schoten de Arabieren twee slaven dood om de anderen een voorbeeld te stellen en hun te dwingen verder te gaan met de nu gehate last. En toen ze dit deden, klonk er helder en vreemd een stem. heel geheimzinnig uit de jungle.




29. Toen de stem wegstierf stonden de rovers als uit steen gehouwen. Het was het bevel van Tarzan aan de kannibalen om hun meesters te doden. De enkele overgebleven Arabieren kropen bij elkaar. Hun sheik, die zijn geweer ophief, gaf de zwarten bevel door te lopen. Inplaats daarvan, gooiden ze hun vrachten neer en vielen de Arabieren aan. Er ontstond een gevecht op leven en dood, waarin de kannibalen door hun groter aantal de overwinning haalden. Binnen tien minuten lag de laatste Arabier dood op de grond. Toen kwam Tarzan te voorschijn. Zodra de kannibalen zijn machtige gestalte zagen verschijnen, werden zij vervuld van vrees en ontzag. Hij gaf hun bevel naar het dorp terug te keren en het ivoor mee te nemen. In hun angst gehoorzaamden zij. Aan het einde van de derde dag bereikten zij het dorp en werden begroet door de overlevenden van de onlangs gehouden slachtpartij. Tarzan had alle moeite om de Waziri krijgslieden er van terug te houden de kannibalen te doden. Die nacht was er in het dorp een groot feest om hun overwinning te vieren. Ze moesten nu een nieuw stamhoofd kiezen. Busuli sprak de zwijgende kring rond het raadsvuur toe. "De oude Waziri is dood en liet geen zoon na", zei hij. "Er is er slechts één, die in staat is ons leiding te geven. En dat is de blanke man, die ons de overwinning heeft doen behalen". Hij sprong op. Met opgeheven speer begon hij langzaam naar Tarzan toe te dansen.




30. De een na den ander sloten de wilden zich bij hem aan en begonnen mee te lopen en te zingen en spoedig was de dans in volle gang. Dit betekende, dat ze den groten witten man als hun opperhoofd aannamen. De vrouwen kwamen zingend naar de kring toe, sloegen op de tam-tams en klapten in hun handen. In het midden zat Tarzan van de Apen, nu koning van de Waziri's. De kring van dansers sloot zich al dichter en dichter om hem heen. Steeds luider werden hun wilde en woeste kreten. Het was een vreselijk, primitief schouwspel. Tenslotte sprong Tarzan zelf op, hij sloot zich bij deze wilde ceremonie aan. Tussen de zwarten danste hij en zong, schudde met zijn zware speer op dezelfde manier als de leden van zijn wilde troep. Hij verheugde zich in zijn koningschap over deze wilde zwarten. Wat zouden de peers van het House of Lords wel gedacht hebben, als één van hen dezen dansenden reus had kunnen zien en tot de andere gezegd zou hebben: "Dit, mijne Lordships, is John Clayton, lord Greystoke!"
Zou het Amerikaanse meisje, dat nu aan boord was van de "Lady Alice" ver ten Westen van Tarzan naar dezelfde maan opkijken, als hij? Alsof het noodlot het zo wilde: toen de woeste feestvreugde haar toppunt had bereikt, trilde het jacht van boeg tot achtersteven en zonk langzaam in de Atlantische oceaan.


vorige volgende


De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.