home

De Terugkeer van Tarzan
door Edgar Rice Burroughs


(18)



52. Voor het eerst sinds maanden kwam er een glimlach van vrede en geluk over het gelaat van Jane. "Ik was gelukkig juist op tijd!" riep de aapman uit, terwijl hij op de grond sprong in een kleine, open, met gras begroeide vlakte. Het meisje, nog ontdaan van haar vreselijk avontuur, kon haar ogen niet geloven. Waren ze niet in de hemel? "Neen, lieveling, wij zijn allebei nog in leven", lachte Tarzan. "Hoe kan ik je bewijzen, dat ik geen geest ben? Ja, ik werd door dien mooien meneer "Thuran" overboord gegooid, maar ik verdronk niet, en hier ben ik dezelfde wilde man, die je vroeger hebt gekend." Het meisje stond langzaam op en kwam naar hem toe "Ik kan het nog niet geloven", mompelde zij. "Zo'n geluk kan niet waar zijn na al deze vreselijke maanden!" Ze ging dicht naar hem toe en legde haar zachte, bevende hand op zijn arm. "Ik moet dromen en als ik wakker word, zal ik dat vreselijke mes in mijn hart zien neerdalen. Kus me slechts eenmaal, voordat ik mijn droom voor altijd verlies." Tarzan van de Apen liet zich geen tweemaal bidden. Hij nam het meisje, dat hij liefhad in zijn sterke armen en kuste haar, niet eens, maar honderd keer. Toen hij ophield, sloeg ze haar armen om zijn hals en kuste hem, overweldigd door het grote geluk, dat over hen gekomen was. Het verleden was vergeten — de toekomst raakte hen niet. Maar het heden, dat was van hen: dat kon niemand hen afnemen. Het was het meisje, dat het eerst het zoete stilzwijgen verbrak.




53. Jane vroeg hem van allerlei. Tarzan vertelde haar tot in bijzonderheden zijn leven sinds hij in de jungle was teruggekeerd. Hoe hij van een beschaafd Parijzenaar een woeste Waziri koning geworden was en van zijn wilde avonturen voor die tijd. Toen hij zweeg, zat hij naar haar te kijken en wachtte op haar veroordeling. Doch zij sprak niet en keek hem slechts met een blik, waarin liefde en bewondering lagen, aan. Toen sprak Tarzan met zachte stem: "Wij hebben je echtgenoot vergeten". Jane keek hem aan. "Ik ben niet getrouwd, Tarzan van de Apen, en ik kan ook de belofte niet houden, die ik deed." Toen vertelde ze alles, wat er gebeurd was sinds de dag, dat Tarzan Amerika verlaten had. Die avond bouwde Tarzan een kleine takkenhut boven in de bomen. Daar sliep het vermoeide meisje. Daaronder had de aapman het zich gemakkelijk gemaakt, gereed om haar zelfs in zijn slaap te beschermen. Het duurde vele dagen, eer zij de lange weg naar de kust hadden afgelegd. Als de weg gemakkelijk begaanbaar was, liepen zij hand in hand onder de grote reuzen van het oerwoud. Doch vaker nam hij haar in zijn sterke armen en droeg haar door de takken der bomen. De dagen waren veel te kort, want ze waren zeer gelukkig. Op de laatste dag voor ze de kust bereikten, ving Tarzan het geluid van een mens op, dicht bij hen. Hij vertelde dit aan het meisje en verzocht haar stil te zijn, "want", voegde hij er droog aan toe: "in de jungle zijn maar weinig vrienden".




54. Na een half uur zagen ze enkele zwarte krijgslieden voorbij trekken, die naar het Westen gingen. Toen Tarzan hen zag, gaf hij een kreet van blijdschap. Het waren leden van zijn eigen onderdanen, van de Waziri's. Busuli was daar en de anderen, die hem naar Opar hadden vergezeld. Bij het zien van hun koning begonnen ze te dansen en te zingen van blijdschap. Zij hadden hem reeds weken lang gezocht. De zwarten keken verbaasd naar het blanke meisje bij hem en daar zij dachten, dat zij zijn vrouw was, haastten zij zich haar de haar toekomende eer te betuigen. Met de gelukkige Waziri's lachend en dansend om hen heen kwamen ze bij de ruwe hut op het strand. Er was echter geen enkel levensteken te bekennen en op hun geroep ontvingen ze geen antwoord. Tarzan klom de boom in en observeerde de omgeving. Daarna liet hij zich op de grond zakken en ging de hut binnen. Hier vond hij het verminkte lichaam van Clayton. Trekken van pijn lagen over het eens jonge en knappe gezicht. In zijn handen hield hij enkele vellen geel papier. Tarzan van de Apen legde een stuk goed over het strakke gezicht en verzocht Jane toen binnen te komen. Even later lagen ze samen geknield voor de overledene, terwijl Jane een stil gebed opzond. Toen ze opstonden, overhandigde Tarzan haar het papier, waarop Clayton dag voor dag zijn tragisch lot had beschreven, totdat hij te zwak was om verder te schrijven. Met tranen in de ogen las het meisje het droevig relaas. En toen zij las, werden haar ogen groot van schrik.


vorige volgende


De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.