De Wilde Beesten van Tarzan
door Edgar Rice Burroughs
(7)
19. Een enkele krijgsman van de troep
wilden, die Tarzan had overvallen, trachtte aan de horde,
die zijn volk overmeesterde, te ontsnappen. Deze ene was
Mugambi, het hoofd. Alleen de scherpe ogen van Tarzan zagen
hem in het dichte woud verdwijnen. Terwijl hij zich van het
gevecht losmaakte, volgde Tarzan van de Apen dezen enigen
overlevende op zijn angstige vlucht. Hij zag de zwarte
wegrennen naar de oorlogskano, die op het strand lag.
Geruisloos als zijn schaduw, volgde Tarzan den hevig
verschrikten wilde. Voordat deze nog de rand van de jungle
had bereikt, voelde hij de ijzeren vingers van den reus om
zijn keel. "Wie ben je?" vroeg Tarzan in de taal van de
Westkust. "Mugambi, opperhoofd van de Wagambi's", antwoordde
de zwarte. "Ik zal je leven sparen", zei Tarzan, "als je me
belooft mij te helpen van dit eiland af te komen". "Ik zal u
helpen", antwoordde Mugambi, "maar er zijn geen mensen meer
om de riemen te bedienen". Tarzan verzocht zijn gevangene op
te staan. Een goed gebouwde man was Mugambi, sterk en
gespierd, een waardig metgezel voor Tarzan. "Kom", zei de
aapman. Ze hoorden het grommen van de dieren van Tarzan en
Mugambi aarzelde. Maar Tarzan dwong hem mee te gaan. Spoedig
waren zij in het volle gezicht van de herrie makende troep
vlak bij het strand. Op het zien van de beide mensen keken
de beesten met een nijdig gebrom op, maar Tarzan trok den
bevenden Mugambi met zich mee.
20. Tarzan, die gezorgd had, dat
Sheeta, de panter in de troep der apen was opgenomen, wenste
nu, dat zij ook Mugambi zouden accepteren. Al spoedig
begreep Sheeta, dat hij Mugambi niets mocht doen, evenals
Tarzan dit spoedig aan de apen kon bijbrengen. Een paar
dagen later wilde de aapman het zeil van de kano proberen.
Hij vroeg zich af of het mogelijk zou zijn, dat hij de apen
de roeispanen leerde hanteren. Het kostte weken van geduldig
oefenen, eer hij de dieren zo ver had, dat zij de boot in
durfden klimmen. Gedurende de korte tochten gaf hij hen de
roeispanen in handen en deed hen de roeibewegingen voor, die
zij hem al spoedig na-aapten. Akoet, de koning der Apen,
toonde het eerst groote belangstelling voor deze nieuwe
sport, want zijn verstand bleek groter dan dat van de rest
van de troep. Hij scheen de bedoeling van deze beweging te
begrijpen en toen Tarzan dit bemerkte, deed hij nog meer
moeite om hem zijn bedoeling duidelijk te maken. Mugambi
vertelde Tarzan, dat het vasteland slechts op geringe
afstand van het eiland lag. Tenslotte besloot Tarzan de
tocht te wagen. Alles zou beter zijn dan hier op dit
onbewoonde eiland te blijven, waar nooit een schip scheen
langs te komen. En bij gunstige wind scheepte hij zijn
dieren en Mugambi in. Sheeta kroop naar de boeg en legde
zich neer aan de voeten van Tarzan. Achteraan zat Mugambi.
Voor hem Akoet, terwijl twaalf harige mensapen op hun hurken
zaten; ze keken angstig dan eens deze dan weer gene kant
uit, terwijl ze zich nu en dan omkeerden naar de kust, die
al meer en meer verdween. Zo voer de oorlogskano der zwarten
met zijn vreemde bemanning de open zee in.
21. Alles ging goed tot de golven de
boot deden deinen, de apen kwamen in een paniekstemming. Met
moeite gelukte het Akoet hen te kalmeren. Toen kwam er een
hoge golf, die over het dek rolde. De apen sprongen op en
vielen over elkaar heen. Tenslotte gelukte het Tarzan en
Akoet toch, de dieren weer op hun plaats te krijgen en hen
hun krachten aan de riemen te doen beproeven. Tien uur lang
duurde de tocht, voordat de scherpe ogen van den aapman de
kust van het vasteland ontdekten. Nu duurde het niet lang
meer of de boot liep op het zand. Tarzan en Mugambi sprongen
er uit en trokken de boot nog verder op het strand, waarna
de apen over boord klommen en ook Sheeta volgde. Gedurende
de nacht zaten de apen dicht bij elkaar terzijde van het
vuur, dat Mugambi had aangelegd om hen te verwarmen. Tarzan
en Sheeta echter waren een andere mening toegedaan. Geen van
beiden vreesden de duisternis en daarbij hadden zij honger.
Samen gingen zij het bos in, om voedsel te zoeken. Tarzan
was de eerste, die vlees rook. Opeens stootten de twee op
een buffel. Op een teken van den aapman sprong Sheeta op de
brede rug van het dier en sloeg zijn sterke tanden in diens
nek. Tarzan stak met zijn mes, terwijl hij het dodelijk
verschrikte dier vastgreep. Vele honderden meters droeg het
brullende dier zijn twee wilde aanvallers op zijn rug,
totdat het mes van Tarzan zijn hart vond.
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.