De Wilde Beesten van Tarzan
door Edgar Rice Burroughs
(16)
46. Rokoff trachtte te ontsnappen,
voordat de aapman hem had gezien en toen Tarzan de "bomba"
inliep, sloegen de vijf matrozen, die Tarzan herkenden, in
de tegenovergestelde richting op de vlucht. Voorzichtig liep
hij rond het kamp heen en kwam spoedig tot de conclusie, dat
er kortelings in de jungle iets gebeurd moest zijn. Doch
zijn gevoelige reukorganen vertelden hem, dat de beide
mensen, die hij zocht, in dezelfde richting waren gevlucht.
Achteraf verwonderde Jane er zich over, dat zij zo veilig de
nacht had overleefd in die vreselijke jungle. Op deze tweede
dag sloop de opgejaagde vrouw langs een dierenspoor,
bevreesd, dat zij ieder oogenblik tegenover een wild dier
zou komen te staan, of tegenover een der wilden, die hier in
de omtrek woonden. En ze snelde vooruit, in de hoop, dat ze
de kant van de grote rivier opliep. Plotseling bleef ze als
aan de grond genageld staan bij het zien van het vreemde
schouwspel, dat zich aan haar voordeed. Midden in het dichte
struikgewas wachtte ze. Een grote aap zat, omringd door vele
kleinere, en in hun midden liep een grote, glanzende panter
heen en weer. En hoewel ze verwonderd was bij het zien van
deze natuurlijke vijanden, die zo broederlijk bij elkaar
waren, sloeg haar de schrik om het hart, toen ze opeens een
grote, gespierde krijger naar de dieren toe zag komen. Het
kwam haar voor, dat hij de dieren verschillende orders gaf.
De dieren en de man stonden op en verdwenen in de jungle. Ze
kon niet weten, dat dit de "dieren van Tarzan" waren. Maar
een ander individu lag een halve kilometer van haar
verwijderd, verstijfd van angst op de grond, toen de woeste
bende vlak langs hem ging. Het was Rokoff en hij wist, dat
de dieren, die hij had gezien, de helpers van Tarzan van de
Apen waren.
47. Niet zodra waren de dieren van
Tarzan verdwenen, of Rokoff sprong op en rende door de
jungle zo snel als zijn benen hem konden dragen. Zijn enige
gedachte was de afstand tussen hem en de dieren zo groot
mogelijk te maken. En zo geschiedde het, dat toen Jane bij
de oever van de rivier kwam, waar zij hoopte met een boot de
zee te kunnen bereiken en zo te ontsnappen, dat Rokoff op
korte afstand achter haar was. Op de oever vond Jane een
grote kano vastgemaakt aan een boom. Na ruim een uur lukte
het haar de kano uit de modder vrij te krijgen, toen ze een
man op zich af zag komen. Een angstkreet ontsnapte haar. Het
was Rokoff. Nog een ogenblik en de boot zou vrij zijn. Ze
werkte als een razende. Met een plotselinge beweging raakte
de kano los en dreef naar het midden van de rivier, juist
toen Rokoff de plek bereikte. Zijn vingers misten hun doel
om de boot te grijpen slechts op enkele centimeters. Jane
viel bijna flauw van de inspanning van de laatste paar
minuten. Maar gelukkig, ze was nu veilig. Op dat ogenblik
zag ze een triomfantelijke glimp in de ogen van den Rus. Hij
bukte zich plotseling en greep naar iets dat in de modder
moest liggen. Jane kromp, haar ogen wijd open van angst, op
de bodem der kano in elkaar, en ze besefte, dat op het
laatste ogenblik het succes van haar bevrijding had gefaald,
en dat zij inderdaad weer in de macht van den Rus was. Want
de man had het eind van het touw gezien, waarmede de kano
aan de boom vastgebonden was geweest. Maar zijn glimlach van
overwinning was slechts van korte duur.
48. Het meisje richtte een zwaar
geweer op de borst van den Rus, zijn eigen geweer, dat zij
uit de tent had meegenomen, die vreselijke nacht toen zij
ontvluchtte. Vlug liet Rokoff, bij het zien hiervan het touw
vallen, de kano, nu los uit zijn greep, verdween spoedig uit
het gezicht stroomafwaarts naar de zee. Toen keerde hij zich
om en rende stroomopwaarts naar de plaats, waar hij eerst
geland was, toen hij met zijn kameraden naar de vluchtende
vrouw had gezocht. Ondertussen stond Tarzan terwijl hij het
spoor van den Rus volgde, plotseling tegenover zijn dieren,
die langzaam voortgingen. Ze waren blij hem weer te zien en
Mugambi kon haast niet geloven, dat zijn meester zo dicht
bij hem in de buurt was geweest zonder door een van de
dieren te zijn opgemerkt. En weer, met de troep vlak achter
zich, spoorde de aapman tot spoed aan. Met een zachte kreet
van aansporing liep hij nu voor aan de stoet, slingerde zich
door de bomen en kwam spoedig bij de oever van de rivier
uit, op dezelfde plaats waar Rokoff Jane had ingehaald en
waar zij de kano had losgemaakt. In de modder zag Tarzan de
voetsporen van de beide mensen, die hij zocht. Het was zo
helder als de dag voor hem, dat de boot kort geleden hier te
water was gelaten. Maar er was nergens een spoor van een
boot of van mensen te bekennen. Toen, terwijl de aapman zijn
scherpe ogen over de rivier liet gaan, zag hij heel in de
verte, juist toen hij om een bocht heen kwam, welke het
uitzicht had belemmerd, een afdrijvende kano. Er scheen
iemand in te zitten. Een half uur lang spoedde Tarzan zich
langs de oever tot hij de kano goed kon zien. Hij zag, dat
de inzittende Rokoff was — alleen, die vlug roeide. Waar was
Jane?
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.