Jungle Verhalen van Tarzan - Tarzan als Gevangene
van Edgar Rice Burroughs

Tarzan lachte, toen hij zich lichtvoetig op de brede rug van z'n oude vriend liet zakken...

Tantor! Tantor! Bara het hert is lang niet zo bang als jij! Jij, Tantor, de grootste van alle junglebewoners... die bomen kan ontwortelen... jij beeft van angst als je een boomtakje hoort knappen!

Tarzan strekte zich uit in zijn volle lengte en trommelde met z'n blote tenen op de dikke huid, en terwijl z'n vingers achter de grote oren kriebelden, vertelde hij Tantor alle roddelpraat van de jungle!

Tarzan had ontdekt dat hij een onverklaarbare macht over zijn reusachtige vriend bezat! Als Tarzan hem riep kwam Tantor van grote afstand naar hem toe... en hij ging iedere kant op, waarheen zijn berijder hem maar wilde hebben!

De tijd had geen betekenis... Het leven bestond voornamelijk uit de zorg voor 'n gevulde maag! En het was de roep van zijn maag die Tarzan weer 't bomenpad deed kiezen!

Toen de aapmens zijn forse honger stilde, stond zijn aktieve geest niet stil... Terwijl hij nog steeds over de verborgen kuil piekerde, doemde plotseling voor zijn geestesoog het beeld op van 'n groot gevaarte...

Inzicht, besluit en aktie kwamen gelijktijdig, en weg was hij al, de jungle in... gespannen en geschokt door 'n plotselinge angst!

Tantor! Natuurlijk! nu weet ik waartoe die kuil dient!

Eensklaps stond hij tegenover Buto, de neushoorn! Hij bevond zich pal voor het aanstormende dier! Er was geen tijd om de veiligheid van de bomen op te zoeken en Tarzan had trouwens ook geen zin om zijn dringende reis door Buto te laten vertragen! Hij had het domme beest eerder ontmoet en koesterde er alleen maar diepe verachting voor!

Nu was Buto vlak bij hem, de massieve kop neergeveld en de zware hoorn gereed voor de dodelijke steek...

...maar toen hij zijn kop omhoog duwde, doorboorde zijn wapen alleen maar lucht, want de aapmens was om zijn brede rug heengesprongen!

Nòg een sprong en hij stond achter de bruut! Nu kon hij zijn reis weer ongehinderd voortzetten!

Intussen kwam Tantor steeds dichter bij de verborgen kuil, voortgedreven naar 'n afschuwelijke dood door krijsende inlanders!