home

Tarzan en de Olifantsmannen
door Edgar Rice Burroughs

(4)


10. Toen de leeuw Gonfala bijna bereikt had, sprong Kuiro, ontdaan door het feit, dat zijn geweer geweigerd had, op en vluchtte weg. Onbewust redde hij daardoor het leven van het meisje. Bij het zien van den man, die wegvluchtte, volgde het grote beest een natuurlijk instinct en vervolgde den ongelukkigen geweerdrager. Gonfala vuurde opnieuw, weer raakte zij het dier, maar het wilde beest was niet tot stilstand te brengen, sprong en sloeg zijn poten naar Kuiro uit. Verstijfd van schrik bleef het meisje aan de grond genageld staan, terwijl het wilde dier zijn slachtoffer doodde. Toen begaven de krachten van den gewonden leeuw zich; zieltogend viel het dier dwars over den man heen. Troll, die het drama had gadegeslagen, fluisterde tegen zijn kameraad: "Dat noem ik nog eens geluk hebben. Wij hebben niet alleen het meisje, maar ook nog twee geweren." "En geen getuigen", voegde Spike er aan toe, terwijl hij de overigen wenkte hem te volgen de heuvel af naar Gonfala toe. Het meisje zag hen komen. Zij herkende de twee, die de grote diamant en de emerald gestolen hadden, maar ze had geen reden om aan te nemen, dat ze zich in gevaar bevond. En het was haar eigen onvoorzichtigheid, die haar in de strik leidde, die de bandieten voor haar hadden gespannen.




11. Vriendelijk lachend naderden Spike en Troll het meisje. "Wat doen jullie hier?" vroeg ze "Wij zijn reeds weken lang verdwaald en proberen de weg naar de kust te vinden," zei Spike. "Wij gaan naar de kust, jullie kunt de reis wel met ons samen doen," stelde Gonfala voor. "Dat zou heel prettig zijn!" verklaarde Spike met een veelbetekenende grijns. Intusschen had Troll zich meester gemaakt van het geweer en de kogels van den verslagen geweerdrager, die door den leeuw gedood was. Op hetzelfde oogenblik bekeek Spike het geweer van Gonfala. "Het is een mooi wapen, dat U daar hebt," zei hij vleiend. "Laat mij het eens bekijken." Gedachteloos overhandigde het meisje hem haar wapen. Daarna liep zij naar den gedoden geweerdrager. "Stakker", verklaarde zij bewogen, "jullie bedienden kunnen hem naar het kamp terug brengen." "Wij gaan niet naar het kamp terug," schreeuwde Spike. "Wat moet ik dan doen?" vroeg Gonfala, "ik kan hem toch niet alleen dragen." "U gaat ook niet terug." "Wat bedoel je daarmee?" vroeg het meisje. "Precies wat ik zeg. U gaat niet meer terug naar Uw kamp, U gaat met ons mee!"



12. Het hielp niet of Gonfala al protesteerde. Haar belagers waren nu gewapend en zij was hulpeloos. "U doet beter rustig met ons mee te gaan," raadde Spike haar aan, "we hebben U nodig." "Waarvoor?" vroeg het meisje. Haar stem klonk dapper, maar haar hart beefde van angst. "Wij hebben de grote diamant," antwoordde Spike, "en wij hebben U nodig omdat U weet, hoe zijn toverkracht werkt. Met die kracht kunnen wij zo rijk worden als een koning. We zullen ook als een koning leven, als de rijksten in het land. Misschien zal ik met U trouwen en dan wordt U koningin." Hij grinnikte. "De duivel hale je," bromde Troll. "Ze is even goed mijn eigendom als het jouwe." Het volle besef van haar waarde drong nu tot Gonfala door en gaf haar nieuwe moed. "Ik hoor nog aan geen van jullie beiden, jullie zijn beiden dwazen," verklaarde zij, "en je zoudt verstandiger doen met me te laten gaan." "Oh, neen," bromde Troll. "Mijn vrienden zullen ons volgen," hernam het meisje. "Tarzan zal me zoeken en jullie daden wreken." Bij 't horen van de naam Tarzan verbleekten de booswichten. Daarna grijnsde Spike brutaal: "Wij zijn niet bang. Waar wij heengaan, kan zelfs Tarzan ons niet vinden."


 


De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.