home

Tarzan van de Apen
door Edgar Rice Burroughs

(12)


34. Intussen roeide het lafhartige scheepsvolk van "De Arrow" vlug naar het schip. Tarzan waakte. Het interessantste gezicht van alles was voor hem het gelaat van het mooie, blanke meisje. Hier was er tenslotte een van zijn eigen soort. Hij besloot de jonge Clayton te volgen en hem zo nodig te helpen. Plotseling kwam Tarzan met hem in aanraking. Clayton was verdwaald. Met tussenpozen riep hij luid. Tarzan begreep, dat hij de oude heren zocht. Opeens zag Tarzan een gele glimp van Sheeta, het luipaard, dat vlak achter de jonge man liep en zich gereed maakte voor de sprong! En toen, schril en onheilspellend weerklonk door de stilte van het woud het vreselijke geschreeuw van een uitdagende aap. Sheeta aarzelde, keerde zich om en verdween in het struikgewas. Clayton voelde zijn bloed verstijven — zijn hart klopte hoorbaar. Nooit had hij een dergelijk geluid gehoord. Clayton kon niet vermoeden, dat het de stem van zijn eigen neef was, de echte Lord Greystoke, die hem het leven had gered! Hij begon terug te hollen in de richting, waar hij dacht, dat de hut lag. De duisternis viel spoedig. Hemel! — om hier alleen te moeten sterven! Daar hoorde hij een zacht geluid en zag wat het veroorzaakte. Het reusachtige lichaam van een volwassen leeuw dook voor hem op. Verlamd van schrik bleef hij staan. Er kwam een geluid van boven, een pijl verwondde het dier, dat van pijn en woede opsprong, maar op hetzelfde ogenblik sprong een reusachtige gestalte van een boom naar beneden — precies op de rug van het vreselijke dier.




35. De scene, die zich in de schemering van het Afrikaanse oerwoud afspeelde, zou voor eeuwig in de hersenen van de Engelsman gegrift blijven. De reusachtige man voor hem greep de leeuw met zijn krachtige rechterarm, terwijl hij met zijn linkerhand het mes enige malen in de onbeschermde zijde van het dier stak. Dit alles duurde slechts enkele ogenblikken. De leeuw zonk levenloos op de grond. Daarna verhief de vreemde gestalte zich, plantte zich op het gevallen lichaam, wierp zijn hoofd in de nek en uitte een overwinningskreet nog vreselijker dan Clayton enkele uren geleden had gehoord. Toen verzamelde Tarzan zijn wapens. Clayton sprak de vreemde in het Engels aan om hem te bedanken. Het enige antwoord was een strakke blik en het ophalen van de machtige schouders. Tarzan nam zijn mes, sneed een dozijn repen vlees van het lichaam van de leeuw. Daarna ging hij op zijn hurken zitten, begon te eten en beduidde Clayton zijn voorbeeld te volgen. Doch Clayton weigerde met afschuw 't rauwe vlees, dat zijn vreemde gastheer uitstekend scheen te smaken. Opnieuw trachtte hij met de aap-mens te spreken, die met een vreemde tongval probeerde te antwoorden, op de schetterende toon van de apen. Toen rees Tarzan op en wenkte Clayton hem te volgen. Angstig en bevreesd, aarzelde Clayton dit te doen. De aap-mens, die zag, dat Clayton niet wist, wat hij doen zou, greep hem bij zijn jas en trok hem even vooruit. Ze liepen door het dichte woud, omringd door de wilde kreten van het vreemde leven in de vallende nacht. Opeens hoorden zij een zachte knal — een enkel schot — toen stilte.




36. In de hut vlak bij het strand zaten twee angstige vrouwen bij elkaar. De negerin huilde even van angst en ellende. Het blanke meisje zat te beven. Zij hoorden allerlei onheilspellende geluiden uit het oerwoud. Nu kwam een geluid tot hen alsof er een groot dier langs de hut snuffelde en tegen de wanden krabde. Stilte — daarna hoorden zij, dat er aan de deur werd gesnuffeld. De vrouwen huiverden onwillekeurig. Een zacht gekras, het dier probeerde een toegang te vinden. En in het maanlicht zag Jane de kop van een reusachtige leeuw, waarvan de groene ogen haar fonkelend aankeken! Meer dan twintig minuten snuffelde en krabde het dier aan de deur. Daarna leunde het met zijn volle gewicht tegen de vermolmde ramen. Zij zagen, dat enkele sponningen braken. Esmeralda verloor het bewustzijn. De verschrikte gevangenen binnen de hut hadden een grote poot gezien.... daarna stak het dier zijn kop door 't raam. Langzaam verbrijzelden de krachtige nek en schouders de laatste latten.... het meisje stond op, zocht naar een mogelijkheid om te ontkomen.... Opeens hield zij haar hand tegen het hart gedrukt, waar zij de revolver van Clayton voelde. Vlug haalde zij het wapen te voorschijn.... en haalde de haan over. Even een vlam, een kreet van pijn. Dit was het schot, dat Tarzan en Clayton gehoord hadden. Daarna verloor ook Jane het bewustzijn. Maar Sabor was niet dood. Hij zag, dat zijn prooi geen weerstand bood. Langzaam werkte hij zijn zware lichaam door de opening en op dat moment opende Jane haar ogen weer.





De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.