Tarzan van de Apen
door Edgar Rice Burroughs
(13)
37. Toen Clayton het schot hoorde,
werd hij vervuld met vrees en ontzetting. Hij voelde, dat
Jane zich in gevaar bevond. Tarzan hoorde het ook en
versnelde zijn pas. Al spoedig was Clayton een heel eind
achter geraakt. Hij riep luid naar de aapmens. Tarzan liet
zich naast hem uit de bomen vallen. Hij beduidde Clayton op
zijn rug te klimmen en met de blanke man op zijn rug klom
hij weer in de bomen. De minuten, die nu volgden vergat de
Engelsman zijn hele leven niet meer. Hoog in de lucht
zwaaide hij van de ene tak naar de andere met een geweldige
snelheid. Daarna zwaaide de lenige figuur zich, met Clayton,
naar een nabije boom. Als een koorddanser liep de man hoog
boven zwarte diepten. Hoe bewonderde Clayton deze sterke
spieren! Clayton durfde bij het zien van die vreselijke
diepte onder hem nauwelijks adem te halen. Tarzan vond
echter, dat hij lang niet vlug genoeg vooruit kwam met het
gewicht van de man op zijn rug, doch gelukkig kwamen zij aan
het open stuk grond van het strand. De scherpe oren van
Tarzan hadden het vreemde geluid opgevangen van de leeuw,
die trachtte de hut binnen te komen. Hij daalde een honderd
voet naar beneden — en sprong daarna zonder enig geluid te
maken op de grond. De aapman vloog vooruit — juist op tijd
om te zien, dat het grote lichaam van de leeuw door het
venster in de hut wilde verdwijnen.
38. In de hut zag Jane de leeuw steeds
verder naar binnen komen. Zij trachtte de gevallen revolver
te grijpen en nam hem weer ter hand. Toen zag zij Esmeralda,
bewusteloos maar in leven. Tot vuren kwam het echter niet,
want verwonderd zag ze, dat het grote dier langzaam door het
raam werd teruggetrokken en in het maanlicht bemerkte zij de
hoofden van twee mannen. Tarzan had de staart van de leeuw
met beide handen gegrepen, zette zijn been tegen de hutwand
en trok uit alle macht om het beest uit het raam weg te
krijgen. Langzaam kwam het dier naar buiten. Tarzan nam vlug
een sprong, kwam op de rug van de leeuw terecht en wrong
zijn sterke, jonge armen om de kop, die hij al verder en
verder achterover drukte. De geweldige spieren van Tarzans
schouders en biceps spanden zich tot knopen. Met
bovenmenselijke kracht brak hij Sabor de nek. Voor de derde
keer hoorde Clayton de overwinningskreet van Tarzan. Hij
rende naar Jane, kalmeerde haar en samen kwamen zij naar
buiten om hun redder te danken. Doch Tarzan van de Apen was
verdwenen.
39. Tarzan ging de vader van Jane
zoeken. Eindelijk vond hij de oude man en de professor,
bracht hen veilig naar de hut en verdween opnieuw. Esmeralda
was bij de laatste kreet van de leeuw bijgekomen. Toen ze
allen weer bijeen waren, vertelden zij elkaar hun
wederwaardigheden en spraken lang over de geheimzinnige
aapmens. Nadat zij de volgende morgen hun schamel ontbijt
hadden gebruikt, besloten zij de skeletten te begraven. De
professor ontdekte, dat het skeletten van blanken waren. Aan
de vinger van een der handen vond hij een massieve ring.
Clayton uitte een kreet van verbazing! De ring droeg het
wapen van het huis van Greystoke! In een van de boeken las
Jane de naam: Greystoke! Zo begrepen zij, wie hier waren
omgekomen en diep onder de indruk verrichtten zij de
begrafenis. De professor had opgemerkt, dat het kleine
skelet niet van een mens was. Hij mompelde: "hoogst
merkwaardig", maar zei er niets van tegen de anderen. Vanuit
de bomen sloeg Tarzan van de Apen de eenvoudige ceremonie
gade. Het meest keek hij naar het zachte gezicht en mooie
figuurtje van Jane. Hij wist, dat zij geschapen was om te
worden beschermd en dat hij was geschapen om haar te
beschermen. Esmeralda keek eens naar de haven. Met een gil
wees zij op de "Arrow", die zeewaarts zeilde. Nu wisten zij,
dat ze achtergelaten waren op een onbewoonde kust. Tarzan
zag hun consternatie; ook het vertrek van het schip. Hij
slingerde zich door de bomen om dit vreemde, drijvende huis
van dichterbij te bekijken. Opeens zagen zijn scherpe ogen
een flauw rookwolkje aan de horizon.
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.