Tarzan van de Apen
door Edgar Rice Burroughs
(14)
40. De bemanning van de "Arrow" zag de
rook ook. Er kwam een schip in zicht, dat blijkbaar wilde
landen. Alles op het dek van de "Arrow" kwam in rep en roer.
Er werd een boot uitgezet, waarin een zware kist werd
geladen. Ze grepen de roeispanen, roeiden snel naar de kust,
juist naar het punt, waar Tarzan in de bomen verscholen zat.
Nadat de boot op het strand was getrokken, haalden de mannen
de grote kist uit de boot. Zij praatten boos en kregen een
twist, die spoedig in een vechtpartij ontaardde, waarbij een
van de mannen het leven liet. Daarna groeven zij een groot
gat, waarin zij de kist en het dode lichaam legden, en
wisten daarna alle sporen van hun misdaad uit. Vlug sprongen
de mannen weer in de boot en roeiden naar de "Arrow" terug.
De rook van het schip aan de horizon was duidelijker
zichtbaar geworden en de bemanning van de "Arrow" liet geen
tijd verloren gaan, de zeilen te hijsen. Tarzan had al die
vreemde gebeurtenissen met belangstelling gade geslagen. Hij
was nieuwsgierig naar de inhoud van de kist. Op de grond
knielend vond hij een spade en begon te graven, totdat hij
op het lichaam stuitte. Hij legde de kist bloot en liet het
lijk in het graf liggen. Vier zeelieden hadden gezwoegd
onder het gewicht van de kist. Tarzan van de Apen tilde hem
gemakkelijk alleen op en droeg hem naar het dichtste
gedeelte van het oerwoud. Hij liep vele uren. Zijn hersenen
vertelden hem, dat de kist iets waardevols moest bevatten.
Hij wenste hem te openen, maar het ijzeren slot en de banden
weerstonden zelfs zijn kracht. Daarom verborg hij hem De
duisternis begon te vallen eer hij bij de hut was
teruggekeerd. Verwonderd zag hij, dat het binnenste van de
hut verlicht was.
41. In de hut brandden lampen. Clayton
had een ongeopend blik gevonden met olie en pitten, die nog
bruikbaar waren. Tarzan gluurde naar binnen. Hij zag, dat de
hut door stukken zeildoek in tweeën was gedeeld. De mannen
lazen en spraken. Hij keek door het andere raam. Daar zat
het meisje. Wat had zij een prachtig haar — hoe zacht was
haar blanke huid. Ze zat te schrijven aan Tarzans eigen
tafel. Op een matras lag de negerin te slapen. Meer dan een
uur keek Tarzan naar het schrijvende meisje. O, wat
verlangde hij met haar te spreken. Eindelijk stond zij op en
liet haar schrijfwerk liggen. Ze was van plan naar bed te
gaan, blies de lamp uit en alles was in het duister gehuld.
Rustig wachtte Tarzan. Hij kwam zachtjes dichterbij, wachtte
en luisterde. Tenslotte sliep zij. Voorzichtig stak hij zijn
arm door het raam en tastte over de tafel. Hij raakte het
papier aan, waarop Jane had zitten schrijven. Hij greep het
beet, trok het naar buiten, waar hij het papier zo smal
oprolde, dat het in zijn pijlenkoker paste. Vlug snelde hij
weg, even zacht en geluidloos als een schaduw. Tarzan werd
vroeg wakker, zijn eerste gedachte was aan de brief in zijn
pijlenkoker; hij hoopte, dat hij zou kunnen lezen wat het
mooie meisje had geschreven. Tarzan was bitter
teleurgesteld, toen hij het vreemde schrift zag. Lang zat
hij er overheen gebogen, eindelijk herkende hij de letters.
Zijn hart juichte van plezier.
42. Langzaam ontcijferde Tarzan de
brief van Jane. Deze was aan een vriendin in Amerika
gericht. Hierin vertelde ze van haar avonturen, hoe haar
vader in het bezit was gekomen van een oud Spaans
manuscript, waarin sprake was van een verborgen schat, hoe
ze deze tenslotte hadden gevonden, hoe de schat onheil over
hen had gebracht. Verder schreef zij over Tarzan. Lang zat
Tarzan na te denken, nadat hij de brief gelezen had. Hij
begreep niet veel van de nieuwe en wonderlijke dingen,
waarover in de brief gesproken werd. Onder de handtekening
van Jane schreef Tarzan: "Ik ben Tarzan van de Apen", waarna
hij de brief op zijn oude plaats legde. Daar vond Jane hem
liggen. Een koude rilling liep over haar rug, toen ze de
getekende woorden zag. Maar naarmate de dagen voorbij
gingen, zonder dat er iets gebeurde, werd haar angst minder.
Ongezien door hen bracht Tarzan voedsel naar de hut. Hij
besloot, dat hij op een dag naar de hut zou gaan om met hen
te praten. Het duurde een maand, voordat Tarzan bij dag de
hut bezocht. Allen waren vertrokken. Ook zijn goudharige
godin was verdwenen. Daarom tekende hij een briefje aan
haar.. "Ik ben in de nabijheid.... weet, dat Tarzan van de
Apen U steeds beschermt...." Opeens vernamen zijn scherpe
oren een bekend geluid. Het was het voorbijgaan van een
grote aap. Een ogenblik luisterde hij aandachtig, maar
daarna hoorde hij vanuit het bos de verschrikte gil van een
vrouw en Tarzan van de Apen liet zijn eerste brief aan het
meisje op de grond vallen en schoot als een panter het bos
in.
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.