Tarzan van de Apen
door Edgar Rice Burroughs
(15)
43. Van de troep apen, waartoe Tarzan
behoorde, was, na Tarzans vertrek Terkoz koning geworden,
een wrede en wispelturige leider. In wanhoop hadden de apen
besloten hem uit te stoten. Op zekere dag toen hij naar de
troep terugkwam, sprongen vijf grote, harige beesten op hem
af. In zijn hart was Terkoz een lafaard. Hij wilde niet
vechten en gedood worden, daarom vluchtte hij, vol woede en
haat het bos in. Vele dagen liep hij doelloos rond, zwaaide
zich van boom tot boom, totdat dit vreselijke beest
plotseling de twee vrouwen zag. Hij was vlak boven haar,
toen Jane hem zag, zijn wrede kop vlak bij haar gezicht. Een
luide gil ontsnapte haar, maar op dat ogenblik sloeg het
dier zijn arm om haar heen. Hij pakte haar op en klom met
haar door de bomen. Jane verloor het bewustzijn niet, toen
ze steeds dieper het ondoordringbare woud in werd gedragen.
De gil had Clayton bereikt en deze spoedde zich zo snel
mogelijk door het kreupelhout en vond daar Esmeralda. Ook
Tarzan van de Apen verscheen onmiddellijk en begreep weldra
wat er gebeurd was. Hij begaf zich onmiddellijk op weg. Hij
volgde het spoor van Terkoz en zijn prooi. Terkoz hoorde het
en haastte zich nog meer. Drie kilometer had hij afgelegd,
voordat Tarzan hem zag. Toen hij begreep, dat vluchten
nutteloos was, klom Terkoz naar omlaag. Tarzan sprong als
een luipaard naar de open ruimte. Terkoz keerde zich om, hij
wilde vechten voor zijn buit.
44. Vol woede vlogen de beide
tegenstanders op elkaar toe. Jane, tegen een boom geleund,
drukte haar handen tegen haar hart, haar wijd open ogen
keken vol afgrijzen, vermengd met vrees en bewondering naar
de strijd, die zich voor haar ogen afspeelde. De sterke
spieren van Tarzans rug en schouders spanden zich en hij was
Terkoz spoedig de baas. Daarna stak hij zijn mes in het hart
van de aap. Het grote lichaam rolde levenloos op de grond.
Met uitgestrekte handen liep Jane op haar redder af om hem
te bedanken. Doch Tarzan wist, dat zij hier op de plaats van
de strijd, waar misschien spoedig andere wilde dieren op af
zouden komen, niet veilig waren. Voorzichtig nam hij zijn
kostbare last in de armen en rende de wildernis in.
45. De volgende morgen, bij het
krieken van de dag, ontwaakten de mensen in de hut door het
bulderen van een kanon. Clayton vloog naar buiten en zag
twee schepen in de baai liggen. Het ene was de "Arrow" — het
andere een kleine, Franse kruiser. Vlug liep hij naar een
stapel hout, die hij in brand stak. Die stapel had hij van
te voren reeds gereed gemaakt. Voordat de vlammen hoog
oplaaiden zag Clayton tot zijn schrik, dat de kruiser
wegstoomde. Vlug trok hij zijn hemd uit en zwaaide het boven
zijn hoofd. Nu trok ook een zwarte rookwolk van het
ontbrande hout de aandacht van de scheepswacht. De kruiser
stoomde langzaam naar het strand, waar een boot werd
uitgezet. Toen de kleine boot het strand bereikt had, sprong
er een jong officier uit. Vlug vertelde Clayton hem hun
geschiedenis, die eindigde met de verdwijning van Jane.
Luitenant d'Arnot vertelde daarna van de verovering van de
Arrow; het schip had vele dagen op zware zee rondgezwalkt,
totdat de bemanning, die geen water of voedsel meer had, op
twee leden na, was omgekomen. De aanblik van het dek was dan
ook vreselijk, toen de Franse matrozen over de reling
klommen. Doden en stervenden lagen over het dek verspreid.
Een van de levenden stierf ook van uitputting en de enige
overlevende had de hele geschiedenis aan de Franse
commandant verteld. Nadat de beide mannen elkaar hun
lotgevallen hadden meegedeeld, keerde de boot terug om
voedsel en matrozen te halen. Twintig matrozen werden aan
land gezet, om een onderzoek naar het lot van het verdwenen
meisje in te stellen.
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.