Tarzan van de Apen
door Edgar Rice Burroughs
(18)
52. Onmiddellijk na het schot zag
d'Arnot, dat er een mens languit de hut inviel en op
hetzelfde ogenblik bemerkte hij, dat hij op zijn vriend en
helper, Tarzan van de Apen, geschoten had. Met een kreet van
ontsteltenis sprong d'Arnot naar de aapmens toe, tilde diens
hoofd op, riep Tarzan bij zijn naam, doch kreeg geen
antwoord. Hij legde zijn oor op het hart van Tarzan en
hoorde dit tot zijn blijdschap nog kloppen. d'Arnot waste
het gezicht van Tarzan af en bemerkte nu dat het schot
alleen een vleeswond had veroorzaakt. Door het koude water
keerde het bewustzijn spoedig terug en d'Arnot verklaarde
zijn vreselijke vergissing. Lachend zei Tarzan: "Het is
niets, vergeet het maar gauw." Een week lang hielden zij
rust. Ze konden nu gemakkelijk samen Frans praten. Tarzan
las met een gebroken hart de afscheidsbrief van Jane. Waar
lag dat Amerika, waar ze heengegaan was? Het duurde lang,
eer hij, hoewel nog gebrekkig, de uitlegging van d'Arnot
begreep. Hij besloot nu haar te volgen en op te sporen. De
volgende morgen gingen de mannen op weg en liepen in
noordelijke richting langs de kust. Ze droegen wapens,
ammunitie en voedsel. Meer dan een maand zetten zij hun
tocht voort zonder ergens een spoor van menselijk leven te
ontmoeten, tot ze op zekere dag bij een open ruimte kwamen,
waar in de nabijheid verschillende gebouwen rond een stevige
blokhut stonden. Tarzan, gevolgd door d'Arnot stak het veld
over, hij hield het hoofd fier opgeheven, de tropische zon
scheen op zijn gebruinde huid. Het dorp bleek een Franse
missie te zijn. Zij werden verwelkomd en bleven daar, tot de
negerinnen kleren voor hen hadden gemaakt, zodat zij hun
reis konden vervolgen. Tarzan van de Apen was op deze
buitenpost voor het eerst met de beschaving in aanraking
gekomen.
53. Gedurende de lange tocht langs de
kust had Tarzan tegen d'Arnot vrijuit over zichzelf
gesproken en vele inlichtingen over de wereld, waarheen zij
onderweg waren, gevraagd. d'Arnot vertelde hem veel over de
beschaving, waarna Tarzan hem van de grote kist vertelde,
die de zeelieden begraven hadden en hoe hij die kist
verstopt had. Eens vroeg d'Arnot hem naar zijn ouders,
waarop Tarzan hem vertelde van Kala, zijn moeder, een grote,
lieve, verstandige apin. d'Arnot keek hem lang en
doordringend aan. "Tarzan, het is onmogelijk, dat Kala je
moeder is geweest, jij bent een echt mens. Heb je geen enkel
aanknopingspunt over je verleden?" Daarop antwoordde Tarzan:
"Ik heb alles gelezen, wat ik in de hut kon vinden met
uitzondering van één boek. Misschien kan jij het lezen". Hij
haalde een klein, zwart boek van onder uit zijn pijlenkoker,
d'Arnot las het dagboek van de ongelukkige Lord Greystoke,
dat in het Frans geschreven was. Het eindigde juist op het
ogenblik, dat Lord Greystoke door Kerchak, de koning van de
apen overvallen werd.... "Vandaag is onze zoon precies zes
maanden oud. Hij ligt naast me in zijn wieg: ik neem hem op
mijn schoot, hij grijpt met zijn handjes naar de pen en met
zijn vingertjes vol inkt zet hij zijn vingerafdruk onder
deze bladzijde.... " En daar op het onderste gedeelte
stonden de indrukken van vier kleine vingertjes.... Nadat
d'Arnot het dagboek geëindigd had, zat hij zwijgend voor
zich uit te kijken. In zijn hersenen was iets naar voren
gekomen, waarmede hij de theorie kon onderzoeken. Hij
geloofde, dat hij de sleutel had ontdekt, die alleen in
staat was het geheim van Tarzan van de Apen te ontsluieren.
54. Na nog een maand van reizen kwamen
ze aan een kleine rivier, waar weer een nederzetting was.
d'Arnot telegrafeerde hier naar zijn regering met verzoek
hulp te willen zenden en verzond eveneens een telegram om
geld aan zijn bankier. Gedurende de tijd, dat zij moesten
wachten, waren zowel de blanke als de zwarte mensen vol
bewondering over de knappe mijnheer Tarzan.... Een neger
werd opeens half krankzinnig, sloeg amok, en maakte de
nederzetting onveilig. Op de veranda van het hotel werd
Tarzan bespionneerd door de zwarte. Met een schreeuw naderde
hij de aapmens. Tarzan zag tijdig wat de zwarte in zijn
schild voerde, zijn stalen spieren grepen de zwarte vuist
met het mes er in, een enkele draai, de arm was gebroken,
het mes viel op de grond. Schreeuwend van pijn rende de man
weg. Tarzan vervolgde rustig zijn lectuur. Nog een tweede
overwinning behaalde Tarzan. Hij wilde alleen een
gevaarlijke leeuw doden. Hij ging het oerwoud in, alleen
gewapend met zijn lasso en mes. Op de manier, zoals in zijn
wilde dagen, legde hij het dier neer, waarna hij de
overwinningskreet door de omtrek liet schallen. Daarna
keerde hij naar de groep verwonderde toeschouwers terug.
Dikwijls verlangde Tarzan naar de vrijheid van het oerwoud.
Maar loyaliteit tegenover d'Arnot, het visioen van een mooi
gezichtje en de herinnering aan zijn liefde deden hem
blijven. Tenslotte slaagde d'Arnot er in een kleine boot
machtig te worden en ze zeilden langs de kust terug om de
kist met kostbaarheden, die Tarzan verborgen had, te halen.
Op de plaats van bestemming aangekomen, trok Tarzan nog eens
het oerwoud in en zocht de plaats op, waar de kist verborgen
was. De volgende dag kwam hij met de grote koffer terug.
Drie weken later gingen zij aan boord van een Frans
stoomschip, d'Arnot nam Tarzan mee naar Parijs, maar
verzweeg de eigenlijke reden van hun reis.
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.