Tarzan van de Apen
door Edgar Rice Burroughs
(19)
55. Een van de eerste dingen, die
d'Arnot deed na hun aankomst in Parijs was een bezoek af te
leggen bij een van de hoogste ambtenaren van het departement
van Justitie, een oud vriend van hem. Hij nam Tarzan met
zich mee. En hier werden vingerafdrukken van Tarzan genomen,
die met die uit het boek vergeleken zouden worden. Tarzan
volgde dit alles met grote belangstelling. Nadat de
vingerafdrukken van Tarzan waren genomen, haalde d'Arnot het
kleine boek te voorschijn en opende het op de bladzijde, met
de kleine inktvlekjes. Verwonderd hoorde Tarzan wat d'Arnot
vertelde over het dagboek, dat hij aan zijn vriend gegeven
had en begreep nu ook de betekenis van hun visite op het
ministerie. Het antwoord van zijn levensraadsel lag in deze
kleine tekens! Met gespannen aandacht leunde Tarzan naar
voren. Was hij een volbloed blank mens, de zoon van Lord
Greystoke? of slechts een wilde aapmens?.... Er waren vele
dagen voor dit onderzoek nodig. Nu kreeg Tarzan ook de kans
om de schatten in de kist te bekijken. Nadat de kist
eindelijk geopend was, bleek deze geheel gevuld te zijn met
zakken gouden munten. Tarzan wilde de kist geheel intact
laten en mee naar Amerika nemen. Wat een misdaad, ellende en
zorg had dit ding met zich meegebracht. Daarom gaf d'Arnot
hem de raad de inhoud te verkopen. Toen het goud ingewisseld
was, bracht het meer dan een half miljoen gulden op. En nu
was Tarzan dubbel verlangend om naar Amerika te gaan en Jane
te zoeken.
56. d'Arnot, de enige zoon van een
rijke, aristocratische Franse familie, voelde zich niet in
staat zijn dankbaarheid jegens Tarzan voldoende te tonen.
Nooit zou hij de vreselijke tijd vergeten bij de kannibalen,
waar Tarzan hem ervoor had behoed, levend opgegeten te
worden. Hij was bedroefd bij de gedachte aan een scheiding.
Hij liet hem beloven naar Parijs terug te keren, waarna
d'Arnot hartelijk afscheid van zijn vriend nam. Hij wenste
hem: "Bon voyage", wat "goede reis" betekent, waarna Tarzan
zich aan boord van het grote schip begaf. De knappe
"Mijnheer Tarzan" was zeer geliefd gedurende de reis. Op een
morgen, toen hij over de verschansing stond te kijken,
hoorde hij opeens een kreet: "Man overboord" en zag een
jongeman in het donkere water beneden hem. Bliksemsnel dook
Tarzan achter hem aan en greep hem vast voordat de golven
zich boven hem sloten. Tarzan werd nu de held van het schip.
Toevallig kenden de ouders van het geredde jongmens de vader
van Jane, zodat Tarzan zijn weg gemakkelijk zou vinden. De
dag van aankomst in de haven hield een grote, zwarte wagen
stil voor het moderne huis van Janes vader en een blonde
reus drukte op de huisbel. Onze oude vriendin Esmeralda
opende de deur. "Als dat niet de aapman is." riep zij uit en
heette hem hartelijk welkom. Hij vernam, dat Miss Jane naar
het Noorden was vertrokken om te trouwen. Er was geen
verdere aansporing nodig om Tarzan er toe te brengen zich
naar het kamp van Clayton te begeven.
57. De lieflijke Jane had de avonturen
van de Afrikaanse wildernis nooit vergeten, noch haar edele
ridder. Maar zij had veel zorgen, hun verloren geraakte
schat, de gezondheid van haar vader, de steeds aanhoudende
huwelijksaanzoeken van de jonge Clayton, alles drukte haar
ter neer. Hoewel Jane Tarzan liefhad, verwachtte zij niet
hem ooit terug te zien. Op verzoek van haar vader had zij de
uitnodiging van Clayton aangenomen om zijn kamp te bezoeken.
Ze bewonderde deze rijke, beschaafde Engelsman — maar liefde
was toch iets anders. Ze moest een besluit nemen.... Vandaag
had ze een verre wandeling door het bos gemaakt, diep in
gedachten verzonken. Opeens bespeurde zij van de oostkant
van het woud een brandlucht. Een week geleden was er een
bosbrand geweest maar het gevaar was geweken. Doch het vuur
scheen opnieuw aangewakkerd te zijn en het zou niet lang
duren of de weg naar het landhuis zou haar afgesneden zijn.
Ze voelde, dat zij verloren was.... opeens hoorde zij een
harde kreet.... haar naam werd geroepen.... door een
krachtige, heldere stem.... een vreemde! Zij antwoordde....
zag een vage figuur door de rook heenkomen. Opeens voelde
zij een sterke arm om zich heen.... ze werd van de grond
getild en weggedragen. Jane dacht, dat zij droomde van de
verre Afrikaanse wildernis. Zou hij haar nu weer, net als
toen, redden? Maar dat was immers een onmogelijkheid? Maar
wie anders ter wereld was zo sterk en kon doen wat deze man
deed? Door haar oogharen heen keek zij naar het gelaat, dat
vlak bij het hare was. Hij was het — hij — Tarzan van de
Apen!
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.