Tarzan en de Verboden Stad
door Edgar Rice Burroughs
(13)
37. Ungo, de koning van den troep
apen, volgt de bewegingen van de menschen. Een van de
zij-menschen, denkt hij, zou een goed slachtoffer zijn voor
de dum-dum, een geheimzinnigen ritus, waarbij de menschapen
een bloedoffer brengen aan Gore, de maan. De aapkoning deelt
zijn bevelen uit en zonder zich te bedenken, vallen de apen
de verraste menschen aan. Deze laatsten vechten wanhopig en
openen het vuur. Drie van de wreede, logge dieren laten het
leven. Ungo grijpt Magra in zijn groote, harige armen.
Lavac, Gregory en Ogabi staan er hulpeloos bij. Ze durven
niet opnieuw te vuren, omdat ze bang zijn, het meisje te
raken. En zoo verdwijnen de apen weer in het oerwoud met hun
slachtoffer, even stil en plotseling als ze gekomen zijn. Ze
dragen haar vlug door de jungle, totdat ze denken, dat ze
niet meer achtervolgd worden. Daarna matigen zij hun vaart
en houden even stil om hun slachtoffer te bewonderen. Ze
raken haar zachte, blanke armen aan en brengen haar daarna
naar de plaats van de dum-dum.
38. Ofschoon ze weet, dat haar
weerstand nutteloos is, vecht Magra tegen het monster, dat
haar vasthoudt. Eerst neemt het sterke dier hier geen
notitie van, maar als het hem begint te vervelen, geeft hij
haar een klap, waardoor zij haar bewustzijn verliest. Het is
laat in den nacht, als ze de natuurlijke arena bereiken,
waar de apen hun vreeselijke dum-dum-feesten houden. Ungo,
de aapkoning, gooit het meisje op den grond en gaat het
feest voorbereiden en den doodendans...
Als Tarzan bij zijn vrienden terugkeert, vindt hij hen in een wanhopige stemming. Ze willen allemaal tegelijk spreken. "Gorilla's hebben ons aangevallen!" "Het waren geen gorilla's! Maar ze waren in ieder geval zoo groot als gorilla's!" "Een van hen heeft Magra onder zijn arm meegenomen!" Tarzan luistert niet langer. Hij wil het spoor volgen, maar hij heeft den wind in den rug, hij kan hen dus niet op den reuk volgen. Hij moet over den grond kruipen om hun spoor te zoeken. Hij weet, dat hij hen zal inhalen, maar zal hij nog op tijd komen?
Als Tarzan bij zijn vrienden terugkeert, vindt hij hen in een wanhopige stemming. Ze willen allemaal tegelijk spreken. "Gorilla's hebben ons aangevallen!" "Het waren geen gorilla's! Maar ze waren in ieder geval zoo groot als gorilla's!" "Een van hen heeft Magra onder zijn arm meegenomen!" Tarzan luistert niet langer. Hij wil het spoor volgen, maar hij heeft den wind in den rug, hij kan hen dus niet op den reuk volgen. Hij moet over den grond kruipen om hun spoor te zoeken. Hij weet, dat hij hen zal inhalen, maar zal hij nog op tijd komen?
39. Het volgen van de apen gaat niet
snel, want Tarzan moet steeds naar de sporen zoeken in de
jungle. Hier is het een gebroken tak, daar een diepe
voetindruk. Maar als de duisternis invalt, weet hij, dat
zijn taak hopeloos is. Intusschen zitten de apen in een
grooten kring rondom hun gevangene, die op den grond ligt,
in afwachting van haar lot. Eindelijk. Als de eerste bleeke
stralen van de maan zich door de duisternis boren staan de
apen op. Twee van hen loopen naar de ceremonieele aarden
drum en beginnen hierop te slaan. Bij deze spookachtige
doodenmuziek beginnen de andere apen te dansen. Als de maan
in het zenith staat, zullen zij hun gevangene dooden en haar
daarna verslinden. Tarzan vangt de doffe slagen van de
aarden drum op. Hij gaat nu in de richting van het geluid
voort, even gemakkelijk als een zeeman op zijn compas. Maar
zal hij nog op tijd bij de fatale plek komen, voordat de
apen Magra gedood hebben?
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.