Tarzan en de Vuren van Tohr
door Edgar Rice Burroughs
(18)
52. De onvrijwillige toeschouwers
verstijfden van schrik, toen ze de blauwe vlammen uit het
binnenste der aarde zagen opstijgen. De vlammen lekten om
het rooster, waarop de gevangene met kettingen lag
vastgebonden. De priesters hieven een extatisch gezang aan,
gewijd aan de Godheid van Pantu. Gedurende enige tjd dansten
de vlammen hun macaberen dans met den dood. Met een vlugge
stap naar de hefboom haalde Ahtea deze weer over en het gat
voor het standbeeld sloot zch weer. De vuurzuil was
verdwenen. De twaalf priesters, die nog zongen, verlieten
heel rustig het vertrek. Stilte! Ahtea keerde zich trots tot
haar gasten. Onthoud, Tarzan van de Apen en jij, Janette
Burton! Onthoud de vernietigende macht van Pantu, de vuurgod
van Tohr!" Majoor Burton keek naar het rooster, waarop de
gevangene met kettingen was vastgebonden. "O, de man is
verdwenen!"
"De vuren van Tohr vernietigen volkomen," antwoordde de koningin, "en dit is het lot van allen, die handelen tegen mijn wil... Nu, Tarzan van de Apen, het is de wil van Ahtea, dat je in Tohr blijft — als koning over de gele mannen en als echtgenoot van Ahtea. Wat is hierop je antwoord?"
"De vuren van Tohr vernietigen volkomen," antwoordde de koningin, "en dit is het lot van allen, die handelen tegen mijn wil... Nu, Tarzan van de Apen, het is de wil van Ahtea, dat je in Tohr blijft — als koning over de gele mannen en als echtgenoot van Ahtea. Wat is hierop je antwoord?"
53. Tarzan was uit het veld geslagen
door de aanbieding van de koningin, dat hij in Tohr zou
blijven als koning over de gele reuzen. Zeker, hij voelde er
niets voor om in dit vreeselijke land te wonen, maar hij
bevond zich niet in een toestand, dat hij veel kon
uitrichten. Ahtea had de macht om hem te vernietigen.
"Spreek!" beval de koningin, "want van je antwoord hangt de
veiligheid af van het leven van — Janette Burton — en die
anderen." De aapman wachtte om tijd te winnen, zodat hij een
mogelijke manier van ontvluchten kon bedenken. "Ik kan U nu
niet antwoorden, misschien morgen." zei hij kalm.
"We hebben de tijd," knikte Ahtea. Ze was er van overtuigd, dat ze succes zou hebben, want ze had immers de macht om haar zin door te drijven? "Nu, Mungo zal jullie naar je verblijfplaats brengen", zei ze, "en ik geef je de raad niet te proberen te ontvluchten. Uit Tohr is geen ontkomen mogelijk!" Terwijl de kleine groep mensen de zaal van Pantu verliet, keek Dr. Wong achterom naar de prachtige halsketting bezet met diamanten, die het beeld droeg. Ahtea ving zijn blik op. "Die scheefogige man heeft een passie voor juwelen," dacht ze, "en dat is heel goed voor mijn doel".
"We hebben de tijd," knikte Ahtea. Ze was er van overtuigd, dat ze succes zou hebben, want ze had immers de macht om haar zin door te drijven? "Nu, Mungo zal jullie naar je verblijfplaats brengen", zei ze, "en ik geef je de raad niet te proberen te ontvluchten. Uit Tohr is geen ontkomen mogelijk!" Terwijl de kleine groep mensen de zaal van Pantu verliet, keek Dr. Wong achterom naar de prachtige halsketting bezet met diamanten, die het beeld droeg. Ahtea ving zijn blik op. "Die scheefogige man heeft een passie voor juwelen," dacht ze, "en dat is heel goed voor mijn doel".
54. "Zoo", zei Perry met gefronst
voorhoofd, "die dame wil met je trouwen en je hier in dit
duivelsche land vasthouden voor de rest van je leven. Wat
ben je van plan te doen, Tarzan?" De aapman keek door de
getraliede ramen naar de silhouetten van de gewapende
krijgers in de gang. "We zullen zien", zei hij. "Hij zal
haar niet ten offer vallen, dat zullen we geen van allen
toestaan, zelfs niet om ons leven te redden", antwoordde
Janette vastberaden. En weer antwoordde de aapman slechts:
"We zullen zien, wat de dag van morgen ons brengt." Intussen
zat Dr. Wong als een stenen beeld, diep in gedachten
verzonken. Eindelijk sprak hij als in een droom. "Dat gouden
sierraad van Pantu — die diamanten ketting. De stenen moeten
millioenen waard zijn". — "Dr. Wong", zei Janette, "U wilt
toch hoop ik niet proberen om..." — "Ik probeer niets",
antwoordde de kalme Oosterling rustig. "Maar toch",
vervolgde hij, "het zou de moeite waard zijn om het sierraad
mee naar de beschaafde wereld te nemen...." Hij hield
plotseling op, alsof hij al te veel had gezegd. Op dat
ogenblik verscheen er een gestalte voor de deur. Het was
Mungo. En de gestalte sprak: "Ahtea wil met Tarzan en Wong,
man uit China, spreken".
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.