Tarzan en de Vuren van Tohr
door Edgar Rice Burroughs
(21)
61. Angstig stonden de gevangenen voor
de troon van de koningin en wachtten op haar beslissing.
Ahtea sprak langzaam. "Tarzan van de Apen — ik heb besloten,
dat Janette Burton en de overigen Tohr ongehinderd mogen
verlaten, terwijl jij bij me zult blijven!" — "En als ik
hier niet wil blijven?" vroeg de koning van de jungle kalm.
"Dan zal geen van jullie deze plaats ooit verlaten!" De stem
van Ahtea was zacht, maar vol dreiging. "Ik veronderstel,
dat U wilt zeggen, dat we in de armen van Pantu geroosterd
zullen worden?" vroeg Perry. "Pantu's armen zullen Tarzan te
dragen krijgen," antwoordde de koningin wreed. "Maar voor de
anderen bestaan er vele manieren. Bij voorbeeld." Ze bracht
hen naar een balcon, dat uitstak over een ronde arena. Op
haar bevel ging er een poort open en een gele reus werd in
de afgeloten ruimte geduwd. Dadelijk daarop ging een andere
deur open en Kaba, de bewaker van Ahtea's schatten, wiens
kop bezet was met zwarte manen, rende wild de arena in. De
gele man keek het verscheurende dier koelbloedig aan. Opeens
kwam er een wrede glans in de oogen van Ahtea. Ze ging wat
dichter naar Janette toe.
62. In de arena beneden het balcon
liep de leeuw naar den reus toe, gereed voor den aanval. De
ongewapende man stond juist onder het balcon en wachtte
rustig af wat er zou gebeuren. Tarzan en zijn vrienden keken
naar het drama, dat zich spoedig zou afspelen. Ahtea keerde
zich heel plotselilng om. Haar schouders stootten tegen
Janette aan. Het meisje gilde en viel naar beneden. Terwijl
hij opkeek, zag de reus wat er gebeurde. Hij deed een stap
naar voren en ving het meisje in zijn armen op, waarna hij
haar voorzichtig achter zich op de grond neerzette. Daarna
keek hij weer naar Kaba, den grooten leeuw, die verwoed
brulde. Met de angstaanjagende kreet van de mensapen, welke
boven het gebrul van Kaba uitklonk, sprong Tazan van het
balcon precies op de rug van het vreselijke dier. De stalen
armen van den aapman sloten zich om den harigen nek. Zijn
benen knelden om het grote lichaam. Terwijl Kaba trachtte
hem van zich af te schudden, rende het dier weer op zijn
eerste slachtoffer af — de gele reus en het bevende meisje,
dat naast hem stond.
63. De sterke poten van Kaba trapten
en sloegen in de lucht, terwijl hij probeerde den man van
zijn rug af te werpen, maar hij stelde geen belang meer in
den gelen reus, die de arena overstak met Janette in zijn
armen. Toen schitterde het mes van Tarzan in het zonlicht.
Het dodende staal drong diep in de zijde van Kaba. Met een
laatste gebrul strompelde het dier nog enkele passen
voorwaarts en viel toen op den grond om nooit weer op te
staan. Tarzan rende naar Janette toe. "Ben je gewond?" vroeg
hij angstig. "Ik — ik ben helemaal in orde, dank je voor dit
— dit —." De reus boog voor Tarzan. "Ik ben Ukah, de zoon
van Shan Rathor, van de stad Rathor, een vijand van Tohr. Ik
dank U mijn leven. O, machtige dooder der dieren, ik hoop U
nog eens een gelijke dienst te mogen bewijzen." — "Ik ben
Tarzan van de Apen," antwoordde Tarzan eenvoudig. Toen
Janette naar boven, naar het balcon keek, ging ze vlak bij
den aapman staan. "Kijk!" fluisterde ze. "Kijk naar het
gezicht van Ahtea. Ze is woedend. En daar komt Mungo met
zijn soldaten. Wat zijn ze nu weer voor ergs met ons van
plan?" — "Grijp die drie!" riep de boze koningin.
De inhoud op deze pagina staat onder :
copyright 2013-2015 by Marten Jonker.